“We willen elkaar helpen en hebben een gezamenlijk doel. Dat vind ik heel erg mooi om te zien.”
Collega in Beeld – Ellen Diederen – Districtsmanager
Ellen, velen kennen jou als Districtsmanager van Brabant-Zuidoost, maar wie ben je naast “de DM”?
Ik ben vrouw van Paul en moeder van twee dochters, Susan en Ilse, van 28 en 24. En ja, wie ben ik nog meer? Ik ben bedrijfskundige, geboren in Bussum, opgegroeid in Heerlen en sinds mijn studietijd wonend in Eindhoven. Dat is ook altijd wel leuk om te melden.
En heb je nog hobby’s naast je werk voor het Rode Kruis?
Ik geloof dat de meeste mensen om mij heen dat ook al heel goed weten, maar mijn hobby is om met mijn busje op pad te gaan. We hebben de luxe dat we een fijn busje hebben kunnen kopen en daar gaan we heel graag mee op vakantie en weekendjes weg. Ik heb toevallig laatst een Sinterklaasgedicht gemaakt voor Paul, mijn man. En toen dacht ik, ik ga gewoon eens beginnen met opschrijven wat we allemaal hebben gedaan en waar we allemaal zijn geweest. Af en toe roep ik “ik vind het leven soms saai”, maar toen ik zag waar we allemaal al zijn geweest, dacht ik “dat mag ik eigenlijk niet meer zeggen”.
En wat is je favoriete plek om heen te gaan met het busje?
Nou, eigenlijk wel naar het Noorden, Scandinavië. Dat vind ik heel erg mooi. Maar we gaan komend jaar naar Engeland. Ik ben wel meer van de Noordelijke landen, zeker in de zomer. De iets koelere landen dan de Zuidelijke. Maar een voorjaarsvakantie in Zuid-Frankrijk vind ik ook heerlijk.
Ja, leuk! En we weten dus dat je de Districtsmanager bent, maar wat valt er nou precies onder jouw werkzaamheden?
Dat is een vraag waar ik wel even over na moet denken, maar ik denk dat een Districtsmanager ervoor zorgt dat het team en de vrijwilligers hun werk kunnen doen. Dus ik ben echt voorwaardenscheppend. Ik zorg bijvoorbeeld dat de panden op orde zijn, dat er contracten zijn, dat de financiën geregeld zijn, het personeel geregeld is, dat er een prettige werksfeer is. Alles wat daarbij komt kijken. Dat is wat een Districtsmanager volgens mij als belangrijkste taak heeft. En vanuit daar natuurlijk ook aandacht voor alle vrijwilligers: zorgen dat zij je zien en dat ze ook weten waar ze terecht kunnen als er iets is.
En heb je in jouw taken dan ook favoriete onderdelen waarvan je denkt “oh dit is leuk”?
Ik vind het überhaupt leuk om gewoon op maandag met het hele beroepsteam op kantoor te zijn, want dan is er een gezellige sfeer en maken we grapjes. Een beetje lol kan nooit kwaad, denk ik. En wat mijn talent is, wat er ook wel vaak tegen mij gezegd wordt en wat ik mij ook wel heb gerealiseerd, is dat ik enorm gestructureerd ben. Ik ben ook tien jaar opruimcoach geweest en dat vind ik ook heel leuk om te doen. Dus daadwerkelijk ook kijken hoe we dingen er beter uit kunnen laten zien, bijvoorbeeld in de panden. En dat hoeft niet allemaal met nieuwe spullen. Dat kan ook met oude of tweedehandsspullen. Dat vind ik heel erg leuk en ik denk dat ik dat ook wel toevoeg.
Ja, iedereen zegt ook altijd dat het hier in Brabant-Zuidoost heel erg op orde is! En dat sluit eigenlijk al een beetje aan op mijn volgende vraag: naast dat je opruimcoach bent geweest, welke ervaringen uit vorige functies en banen helpen jou bij jouw taken als Districtsmanager?
Ik heb heel veel in technische en commerciële omgevingen gewerkt, dus ik ben gewend om te letten op de kosten. Dat is denk ik toch een hele belangrijke binnen het Rode Kruis. En daarnaast vind ik het menselijke, het sociale, ook heel erg belangrijk. Dat heb ik ook geleerd in mijn vorige werk als professional organizer. Daar kwam ik bij particulieren thuis die echt door de bomen het bos niet meer zagen. En om daar geduldig mee in gesprek te gaan en kastje voor kastje op te ruimen. Daarvan heb ik wel heel erg geleerd om ook geduldig te zijn. Geduld is een schone zaak. Het is wel echt een kunst om daar een goede mix in te vinden: wel geduldig zijn, maar op een gegeven moment ook zeggen van “nu moeten we door”. Ik probeer heel erg geduldig te zijn en snap dat veranderingen moeilijk zijn. Soms gaat het dan ook totaal niet zoals je wilt. Er zijn dan ook heel veel verschillende meningen. Maar op een gegeven moment moet je wel door met z’n allen en ook proberen positief tegenover verandering te staan.
Dus wel geduld hebben, maar uiteindelijk ook knopen doorhakken. Dat is wel een hele mooie om mee te nemen. En wat is nou het leukste, grappigste of meest bijzondere dat je tot nu toe hebt meegemaakt bij het Rode Kruis?
Grappigste of bijzonderste… Ik werk hier nu vijf en een half jaar. Toen ik hier begon, moest ik de sociale hulp gaan afbouwen. Dat was mijn opdracht. Nou, dat was zeker niet grappig, maar uiteindelijk ongeveer 2 á 3 jaar geleden hebben we als team Brabant-Zuidoost een coachingstraject gedaan. En toen hebben we daarna ook een opstelling gedaan. Iedereen kent misschien wel familieopstellingen, maar in dit geval was het een opstelling over hoe je hier binnen bent gekomen, hoe je het nu ziet, en waar we naartoe willen. Dat vond ik heel erg leuk om te doen en ik vond het ook leuk om te zien dat het team veel meer een geheel werd. Dat we elkaar nu weten te vinden. De grenzen en de barrières tussen alle verschillende activiteiten vallen steeds meer weg. We zijn echt een geheel geworden. Een mooi voorbeeld daarvan is dat met de Marathon van het hele beroepsteam ook echt iedereen zich heeft ingezet om er een succes van te maken. Iedereen ondersteunt dan die grote inzet van Evenementenhulp. En dat vind ik echt heel mooi. Dus daar ben ik wel trots op.
En daarmee beantwoord je eigenlijk al meteen de volgende vraag: waar ben je trots op? Zijn er nog meer dingen waar je echt heel trots op bent?
Dat we echt één district zijn met locaties in Valkenswaard, Helmond en Eindhoven. En geen “dit is van mij” of “dit is van Valkenswaard en dit is van Eindhoven”. Het is van het hele district. Dat gevoel komt steeds meer. We willen elkaar helpen en hebben een gezamenlijk doel. Dat vind ik heel erg mooi om te zien. Daar ben ik dan heel trots op.
Dus eigenlijk echt de samenwerking?
De samenwerking, ja. En er zijn waarschijnlijk nog enkelen die aangeven dat er teveel bepaald wordt en dat die samenwerking nog niet voldoende is. Dat kan, maar kom maar op. Kom maar melden. Zeg het maar. Geef het maar aan. Dan kunnen we samenwerken om de stijgende lijn vast te houden.
En in het verlengde daarvan, waarvan zeg je dit is hier zo leuk of goed, hierom moet je vrijwilliger worden voor het Rode Kruis Brabant-Zuidoost?
Nou, in de allereerste plaats MOET je niks, maar als je op zoek bent naar vrijwilligerswerk waar je echt iets kunt toevoegen en waar je ook zelf je momenten kunt kiezen dat je iets wilt doen, dan denk ik dat het Rode Kruis een hele mooie is om vrijwilligerswerk te doen. En dan letterlijk, in Brabant-Zuidoost zijn volgens mij de zaken over het algemeen wel heel goed geregeld en is de sfeer gezellig, dus dat is waarom je naar Brabant-Zuidoost moet komen.
Dan zijn we al weer bij de laatste vraag. Heb je nog specifieke dromen of doelen als Districtsmanager voor het Rode Kruis Brabant-Zuidoost?
Er is in de afgelopen jaren veel gebeurd en er zijn weer allerlei veranderingen gaande met de komst van een nieuwe algemeen directeur. Wat ik zou willen bereiken is dat we in ieder geval dicht bij de vrijwilligers blijven staan, dat dat blijft. En ik hoop echt dat we dat voor elkaar kunnen krijgen. Ik hoop ook dat ik en het beroepsteam benaderbaar zijn voor alle vrijwilligers. Dat als je met dingen zit, of als iets niet prettig is, dat je het alsjeblieft aan iemand laat weten. Dat vind ik echt heel belangrijk.
Dus eigenlijk vasthouden wat we opgebouwd hebben?
Ja, vasthouden van de korte lijntjes tussen de coördinatoren en de vrijwilligers en ook hopelijk tussen de Districtsmanager en de vrijwilligers. En de zichtbaarheid houden. En het liefst willen we natuurlijk nog meer enthousiaste vrijwilligers, want dan kunnen we ook weer meer mensen helpen en meer mensen bereiken.
