Coördinator Verbindingen
Neem ons eens mee door je Rode Kruis-carrière?
Ik kom uit Zeeland. Daar kwam ik op de basisschool met het Rode Kruis in aanraking door een EHBO-gastles. Op mijn 16e heb ik mijn jeugd-EHBO A en B gehaald en op mijn 18e, in 2006, het volwassen-EHBO diploma. Daarna kon ik ook als Evenementenhulpverlener ingezet worden.
Voor mijn studie aan de TU verhuisde ik naar Eindhoven, maar het heeft nog best lang geduurd voordat ik de overstap naar het Rode Kruis in Brabant-Zuidoost maakte. Het was lastig om steeds naar Zeeland te moeten voor de herhalingslessen. Ik liep Ynte Boskman tegen het lijf en hij adviseerde mij eens een herhalingsles in Eindhoven bij te wonen. Dat beviel mij zo goed dat ik direct ben overgestapt. Dat had ik veel eerder moeten doen!
Vanuit de Evenementenhulpverlening ben ik doorgerold richting de Verbindingsdienst. Dat deed ik in Zeeland ook al. Ik heb namelijk een achtergrond in elektrotechniek en informatica. “Alles met een stekker eraan heeft mijn interesse”. Bij Verbindingen verzorgen wij de communicatie met de hulpverleners. Wij leveren ondersteunende diensten aan inzetten zoals Bevolkingszorg, Noodhulp of bijvoorbeeld Evenementenhulp.
Ik ben ook landelijk instructeur om nieuwe vrijwilligers te leren met de portofoons om te gaan, en ik leid de centralisten voor de verbindingsdienst op. Last but not least heb ik me onlangs aangesloten bij het Noodhulpteam, maar daarvoor ben ik nog niet in actie hoeven komen.
Wie is de persoon achter deze verbindingsman?
Ik ben Jeroen, ben 34 jaar en woon in het centrum van Eindhoven. Ik ben single, wat maar goed is want ik heb niet zoveel tijd voor een relatie. Waarschijnlijk zou ik niet vaak genoeg thuis zijn.
In het dagelijks leven ben ik fulltime softwaredesigner. Ik schrijf de software voor een bepaalde module in de elektrische auto’s van Volkswagen Groep.
Ik heb ook nog een blauwe maandag als elektricien gewerkt. Als je met elektronica werkt, ga je al snel ook programmeren, zo kom je bij informatica. “Ik denk dat ik een van de weinige informatici ben, die niet bang is voor een soldeerbout en een schroevendraaier”. Het was vrij logisch dat ik bij het Rode Kruis iets met verbindingen ging doen.
Heb, je naast alles wat je doet, ook nog tijd voor hobby’s?
Jawel, ik heb ook andere hobby’s dan het Rode Kruis. Zo ben ik sinds vijf jaar vrij fanatiek salsadanser. Daarnaast fotografeer en film ik graag, en ik vind het leuk om met een mengtafel wat muziek aan elkaar te mixen. Gewoon in mijn huiskamer hoor, ik ben niet te boeken. Dat past dus precies naast die ene avond per week die ik aan Verbindingen kwijt ben. Ten tijde van grote evenementen kost het overigens veel meer tijd. Het is fijn dat de meeste evenementen in het weekend plaatsvinden. Kortom, ik verveel me niet!
Je begon ooit als EHBO’er. Mis je dat niet?
Nee hoor, want ik ben nog steeds Evenementenhulpverlener. Met name bij de wat eenvoudigere evenementen waar maar een beperkt aantal portofoons en geen meldkamer nodig is. Het helpen van mensen blijf ik heel leuk vinden, dat blijf ik dus ook doen. Dat is voor mij leuk buiten spelen, want in een meldkamer beleef je een evenement op een totaal andere manier.
Herinner je je een leuke anekdote?
De meeste mensen associëren mij op de een of andere manier met eten. Ik heb de reputatie nogal een grote eter te zijn. Bij een meerdaags evenement ga je altijd wel een keer gezamenlijk eten. Ik schep vaak een tweede keer op. Ik mag nooit als eerste naar een buffet, want anders is er niets meer voor rest over. Ik hoor van mensen achter het buffet ook regelmatig dat ze teleurgesteld zijn als ik maar één keer langskwam. Mensen zijn vaak jaloers op mijn tengere postuur in combinatie met mijn grote eetlust haha!
Wat maakt een Rode Kruiser een goede Rode Kruiser?
Je moet andere mensen willen helpen, je moet geduld hebben, leergierig zijn (tenminste dat ben ikzelf wel), en je moet qua humor bij de groep passen. In ieder geval moet je vriendelijk zijn en een hulpverlenende instelling hebben. De meest gestelde vraag op een evenement is ongetwijfeld of jij weet waar het toilet is. Ook op die vraag moet je een serieus antwoord op willen geven.
Waar ben je trots op?
Het Evenementhulp-team in Eindhoven is heel divers, qua leeftijd, achtergrond en opleiding, met een bijzondere dynamiek. Je komt regelmatig dezelfde mensen tegen met een apart gevoel voor humor dat mij wel aanspreekt. Het lijkt misschien een ongeorganiseerd zooitje, maar als er iets gedaan moet worden, gaat de knop om en is het een serieuze en goed geoliede machine die goed op elkaar is ingespeeld. Als het kan is het grappig, als het moet, weet je wat je aan elkaar hebt. Ik denk dat we daar best trots op mogen zijn.
Tekst: Nicolette van Heesch
