“Ik heb geen verstand van verbinding, laten we daar helder over zijn!”
Vrijwilliger in Beeld – Kees Haarbosch – Districtscoördinator Verbindingen
Kees, wie ben je?
Nou, ik ben Kees Haarbosch, 67 jaar en 42 jaar getrouwd. Ik heb 3 kinderen en 5 kleinkinderen. We wonen in Dommelen en ik ben sinds november vorig jaar (gedeeltelijk) gepensioneerd. Mijn baas wilde me nog niet kwijt, dus die vroeg of ik voor twee dagen in de week wilde blijven werken. Dat betekent dat ik drie dagen extra vrije tijd heb per week. Ik hou van klussen, tennissen en we zijn één dag in de week oppas voor de kleinkinderen.
Toen dacht je aan het Rode Kruis?
Ik was aan het googelen naar vrijwilligerswerk, omdat ik iets nuttigs wilde doen met mijn tijd. Zo kwam ik min of meer toevallig bij het Rode Kruis uit. Ik had een gesprek met Ynte Boskman en die bleek een vacature te hebben voor Districtscoördinator Verbindingen. Ik heb direct gezegd dat ik geen verstand had van verbinding, “laten we daar helder over zijn”, maar ik vind het wel leuk om dingen te organiseren, aan elkaar te knopen en te stroomlijnen. Dat was blijkbaar genoeg om Districtscoördinator te worden. Dat ben ik dus sinds februari van dit jaar.
Had je al ervaring met het Rode Kruis?
Nee, wel met vrijwilligerswerk. In het verleden heb ik 12 jaar in het bestuur van het gemeenschapshuis van mijn toenmalige woonplaats gezeten. Ik was, onder andere, aanspreekpunt voor de vrijwilligers. Schitterend om bijna 100 mensen enthousiast te krijgen en te houden.
Heeft je werk bij Verbindingen een link met je betaalde werk?
Nee, helemaal niet. Ik ben business consultant en ik zorg voor implementatie van SAP-software, een onkostendeclaratie-systeem dat we wereldwijd -oké, maar toch wel in 33 landen- invoeren. Ik wilde zelf ook nog niet stoppen met werken, dus ik vind dit project voor twee dagen per week helemaal geweldig.
Wat doe je precies als Districtscoördinator Verbindingen?
Ik coördineer alle verbindingsactiviteiten in het District en ik probeer een team te maken van al onze verbindelaars. Ik kijk vooral naar de procesmatige kant van onze manier van werken, en waar we zaken kunnen verbeteren. Gelukkig is er veel ervaring binnen het team waar we uit kunnen putten. Zo zijn we bijvoorbeeld nu al bezig met Koningsdag 2023.
Laatst had ik een training ‘Werken op hoogte’ georganiseerd, want we moeten regelmatig op daken van hoge gebouwen zijn om zenders te plaatsen. Dat moet natuurlijk wel veilig gebeuren, want daar zou je zomaar van af kunnen waaien als je niet weet hoe je je moet zekeren. Een certificaat is dan handig om te hebben, mocht er ooit iets misgaan.
Vanuit het landelijk kantoor worden de centralisten geclassificeerd. Er komt een centralist A, B en C. Afhankelijk van je ervaring mag je in de meldkamer meer dingen doen. Het is mijn taak te zorgen dat we de juiste mensen op de juiste plek krijgen.
Ik ben ook contactpersoon naar de Landelijke Verbindingsdienst van het Rode Kruis. Ik doe veel in samenwerking met de Landelijke Coördinator Verbindingen en de coördinatoren van andere districten. Zo leren we van elkaars ervaringen.
Ik ben gestrikt voor 4 uur per week, maar dat is natuurlijk niet genoeg. Gemiddeld denk ik dat ik wel uitkom op een hele dag per week. Ik moet regelmatig oefenen om “nee” te zeggen, anders heb ik zo weer een fulltime werkweek en dat wil ik voorkomen.
Verbindelaars?
Ja, dat is ons team van verbindingsmedewerkers. In het verleden hadden we drie afdelingen in ons district. We zijn nu één team met drie locatiecoördinatoren (voor Valkenswaard, Helmond en Eindhoven), met het zwaartepunt in Eindhoven, omdat daar de meest activiteiten zijn. We verdelen de materialen die nodig zijn voor een inzet.
Sinds een paar jaar gebruiken we digitale apparatuur. Dat is nieuw. Niet alleen voor ons, maar ook voor de Landelijke Verbindingsdienst. Zo moeten nu alle portofoons vooraf geprogrammeerd worden. Gelukkig hebben we enkele techneuten in het team die dat goed kunnen, echte vakidioten. Die worden zelfs door het landelijke team gebeld als er een probleem is. Eén werd zelfs benaderd om mee te helpen om de Landelijke Verbindingsdienst op een hoger niveau te krijgen! Dat is natuurlijk een groot compliment voor hem. Helaas gaat dat ten koste van zijn tijd voor ons, maar BZO blijft zijn prioriteit, heeft hij beloofd. Sinds een paar weken hebben we er twee en misschien zelfs drie nieuwe mensen bij. Er zijn nu in totaal negen (mogelijk 10) verbindelaars voor het hele district. Daarmee zijn we op sterkte.
Heb je ooit al iets hilarisch meegemaakt?
Jawel, ik was kort voor Koningsdag gestart en ik keek die dag mee met de meldkamer. Er kwam een melding binnen van een evenementenhulpverlener in het centrum die problemen had met zijn portofoon. Jeroen ging op pad om het op te lossen en ik ging met hem mee. Jeroen nam voor de zekerheid ook zijn EHBO-tas mee, en dat was maar goed ook. Voordat we bij die hulpverlener aankwamen lag er iemand op de grond die een EHBO-er kon gebruiken. In onze Rode Kruiskleding werd van ons verwacht dat wij die hulp konden verlenen. Ik ben geen EHBO-er maar Jeroen gelukkig wel. Die probeerde mij af te leiden door mij een HRF-formulier te laten invullen (als leek had ik natuurlijk geen idee wat dat was).
Achteraf bleek dat ons team in de meldkamer van de politie stiekem mee had staan kijken via de beveiligingscamera’s hoe ik met zo’n slachtoffer omging. Toen ik weer terugkwam werd mij gevraagd of ik Slachtofferhulp nodig had. Hahaha. Nu vond ik dat niet nodig, maar ik vond het wel zeer attent. Inmiddels ben ik wel met mijn EHBO-diploma bezig.
Waar ben je trots op binnen Verbindingen?
Ik ben er nog niet zo lang, maar ik ben trots op alles wat we doen! Het is heel speciaal om van de Rode Kruis familie deel uit te mogen uitmaken. Bij sommige collega’s lijkt het alsof ze in het gebouw wonen!
Ik heb eigenlijk alleen nog maar Koningsdag van dichtbij meegemaakt. Tijdens de marathon was ik helaas met vakantie, maar die was al vroegtijdig geboekt. Dat was niet zo handig en dat gebeurt me geen tweede keer!
Tekst: Nicolette van Heesch
