Nadat ik in december van vorig jaar mijn EHBO certificaat had gehaald was het tijd om een aantal stages te plannen om onder begeleiding ervaring op te doen. Het grootste evenement in Drenthe wat eraan zat te komen was Drenthe 200, de 200 kilometer lange mountainbike wedstrijd over vooral onverhard terrein. Ik las daar het een en ander over en had naast een gevoel van enorm respect voor de mensen die deze tocht ondernemen ook het idee dat dat voor mij een hele mooie stage-ervaring zou kunnen zijn.
Roelof Bult was coördinator van de RK inzet en hij en ik kenden elkaar al een tijdje vanuit mijn inzet bij de ondersteuning van vluchtelingen in de TT Expo hal in Assen. Ik gaf me op en hij koppelde mij aan de post in Dwingeloo, min of meer halverwege de wedstrijd. Dwingeloo was voor mij bekend terrein, want kwam daar vroeger vaak om te rugbyen en uit te gaan in discotheek Number One. Ik had heel veel zin om daar weer eens rond te lopen.
De dag van de wedstrijd was in een bijzonder natte periode, waarin heel veel regen viel. De dag zelf viel uiteindelijk wel mee, maar ik vertrok van huis in de stromende regen, die gelukkig ophield toen ik Dwingeloo naderde. De temperatuur was boven nul, maar guur en winderig. Voor de deelnemers geen fijne omstandigheden, maar waarschijnlijk voor hen niet onverwacht voor een wedstrijd op 29 december.
Aangekomen op de post melde ik mij bij Pascalle, de ervaren teamleider en Hilbert, de tweede vrijwilliger van de post. We begonnen met koffie in het nabijgelegen café, waar we als Rode Kruisers “vrij” werden gehouden. De briefing was grondig en goed en gaf me een prima beeld van wat er verwacht werd en mijn rol daarin. Ik ging onder begeleiding zoveel mogelijk doen met een schuin oog op mijn stageformulier en de vragen die daarop stonden.
Na alle voorbereidingen waren we er klaar voor en was het wachten op de eerste deelnemers. Die kwamen vanaf ongeveer 11:30 langs; de eersten de echte wedstrijdrijders, die vaak ook niet stopten, en daarna de tourfietsers (die in mijn ogen ook een enorme prestatie aan het leveren waren). We waren vooral voorbereid op onderkoeling, kneuzingen en snij/schaafwonden, maar onderkoeling zijn we niet tegengekomen. Wel wat snijwondjes, maar vooral deelnemers met zand in hun ogen. Dat had ik dus niet in de cursus gehad, en Pascalle pakte dat voortvarend op met uitleg en voordoen, zodat ik uiteindelijk zelf iemand kon helpen. Een fijn gevoel. Sowieso gaf deze dag me een goed gevoel, ik denk vanwege de meerwaarde van de aanwezigheid van het Rode Kruis op een dergelijk evenement, de waardering die daarvoor is, maar vooral ook de hele fijne mede Rode Kruisers, waar ik die dag mee heb samengewerkt. Het was echt leuk om te doen en mee te maken.
Uiteindelijk moest ik wat eerder weg voor een dienst in de TT Expo hal die middag en we sloten af met een debriefing van Pascalle, waarin ze de tijd nam om mij van feedback te voorzien. Al met al een hele plezierige, nuttige en vooral ook heel gezellige dienst. Dank Pascalle en Hilbert!
Jos van der Burg
