Gelderland
Word vrijwilliger Doneer

Yentl Bos: chronisch ziek én hulpverlener bij het Rode Kruis

Geplaatst op 24 oktober 2024

Rode Kruiser Yentl Bos heeft chronische clusterhoofdpijn. Een aandoening waarvan niet bekend is waar het vandaan komt en of het weer weg kan gaan. Door de heftige pijnaanvallen heeft ze veel moeten opgeven. Maar gelukkig niet haar werk bij het Rode Kruis. “Het betekent heel veel voor mij dat ik dit kan doen. En bij het verlenen van hulp helpt het mij dat ik weet hoe het is om in een kwetsbare situatie te zitten.”

Yentl heeft niet altijd last gehad van clusterhoofdpijn, Het kwam geleidelijk opzetten, maar is sinds 2020 chronisch. En dat heeft heel veel impact op haar leven. “Ik heb nu dagelijks aanvallen van clusterhoofdpijn. De pijn zit achter m’n oog en is allesoverheersend. Ik ben me dan wel bewust van het moment, maar ik kan niks, ik heb alleen maar pijn. Tijdens een aanval heb ik enorme bewegingsdrang, lopen, rollen, wiebelen. Maar soms kan ik alleen maar schreeuwen. Tegenwoordig heb ik zo’n 15 aanvallen per dag, waarvan de meeste ’s nachts. Aanvallen kunnen 10-15 minuten duren als de medicatie die ik dan neem aanslaat. Helaas slaat het niet altijd aan. En dan kan een aanval wel 3 uur of langer duren. Het langste wat ik heb meegemaakt is een aanval van 11 uur.”

Open

Ze heeft veel medicatie nodig, krijgt allerlei behandelingen en heeft al een paar operaties ondergaan. Met wisselend succes. Ze is altijd voorbereid op een aanval. “Ik heb een neurostimulator* in mijn linkerheup met bedrading naar mijn hoofd die ik zelf kan bedienen met een afstandsbediening. Die heb ik altijd bij me.” Zo ook bij haar inzetten voor het Rode Kruis, waar ze nu 1 jaar en 9 maanden werkt. “Ik ben inderdaad gestart toen ik deze clusterhoofdpijn al had. Ik ben er altijd open geweest. Tijdens de intake bij het district vertelde ik erover. En kreeg toen ook de vraag: is het wel handig voor jou om dit te gaan doen? Maar ik wist: ik kan dit, en dat heb ik ook gezegd. En toen was het ook meteen: dan gaan we dit doen.” Ook bij locatie Noord-Oost Veluwe is ze met open armen ontvangen. “Het hele team is positief over mijn inzet voor het Rode Kruis, ze hebben er veel waardering voor dat ik dit doe.”

Boventallig

Yentl heeft sinds ze vrijwilliger is nog nooit tijdens een inzet een aanval gehad. En dan heb je het toch over  90-100 uren hulpverlening in totaal. Toch heeft ze in maart van dit jaar in overleg met de coördinatoren van de locatie besloten bij elke inzet boventallig te worden ingepland. “Ik heb inmiddels dusdanig veel aanvallen dat het voor mij niet goed voelt om volledig hulpverlener te zijn. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om onder invloed van morfine en een chronisch slaaptekort mensen niet de juiste hulp te bieden.” Een moeilijke keus, ja, maar ook weer niet, omdat ze verder kijkt dan zichzelf.

Kwetsbaar

Dat kenmerkt ook haar hulpverlening. “Ik weet hoe het is om in een kwetsbare situatie te zitten. Om hulp nodig te hebben, afhankelijk te zijn. En hoe beangstigend dat kan zijn. Dat helpt mij bij mijn werk als hulpverlener. Wat ik geleerd heb sinds ik deze aandoening heb, is om nooit te oordelen. Ik vul niks vooraf in omdat ik weet dat er altijd een verhaal of een reden achter zit. Dat maakt het voor mij gemakkelijker om mensen gerust te stellen – wie dan ook.”

Bijzonder

Het werken bij het Rode Kruis betekent veel voor haar. “Ik vind het heel bijzonder om voor het Rode Kruis te mogen werken. Omdat je er op de kwetsbaarste momenten voor iemand kunt zijn. Zoals bij een inzet vorig jaar, waarbij een vrouw achteruit tegen een paaltje aan reed en nekpijn had. Wij vertrouwden het niet en belden toch voor een ambulance. Zij raakte in paniek, wilde niet mee met de ambulance. Mijn collega hield haar nek en hoofd stabiel en het enige wat ik deed was met haar praten, haar afleiden. Samen probeerden we haar ademhaling onder controle te krijgen. En dat lukte. Dat zijn speciale momenten.”

Waardering

Door haar beperking staat ze anders in het leven. “Mijn clusterhoofdpijn is er altijd, het werkt in alles door. Als je normaal functioneert ben je bezig met het bouwen aan een toekomst. Door te werken, te leren. Dat is voor mij lastig. Ik heb mijn werk moeten opgeven, dat ging niet meer. Ook de studie verpleegkunde die ik zou gaan doen heb ik moeten afzeggen. Als dat je gebeurt, dan verlies je een stukje van je identiteit. Ik had het gevoel dat ik niet meer meetelde. Dat ik overal buiten stond. Bij het Rode Kruis kan ik iets betekenen voor andere mensen en krijg ik waardering. En dat is zo belangrijk.”

*Een neurostimulator is een soort kastje dat in de linkerheup wordt geplaatst met bedrading naar de hersenen. De bedrading loopt langs de grote achterhoofdzenuw en geeft elektrische pulsjes af, met als doel deze zenuw zo te stimuleren dat er minder pijnprikkels doorkomen.

Yentl houdt een Instagrampagina bij over haar leven met chronische clusterhoofdpijn: @chronisch_positief.

Begin 2025 is ze te zien in een aflevering van het tv-programma Je Zal Het Maar Hebben.

Meest recente berichten

Noodhulpteam en Bevolkingszorg in actie bij grote oefening

21 januari 2025

In de Pathé-bioscoop in Zwolle vond op vrijdag de dertiende 2024 een indrukwekkende oefening plaats die draaide om een gijzelingssituatie met doden en gewonden. Het was een grootschalige samenwerkingsoefening, waarbij Noodhulpteam (NHT) IJsselland en een Bevolkingszorgteam van Rode Kruis regio Oost-Nederland samenwerkten met de Veiligheidsregio IJsselland, politie, brandweer, ambulancediensten en de Dienst Specialistische Interventies (DSI).

Lees meer

EHBO-cursussen in januari

19 december 2024

De tijd van de goede voornemens is weer aangebroken. Voor wie nog zoekt naar inspiratie: volg een EHBO-cursus. Want EHBO redt letterlijk levens! Het Rode Kruis biedt in deze regio regelmatig EHBO-cursussen aan – in allerlei soorten en maten

Lees meer