Een bekend gezicht in District Groningen: Klaas Postma. Inmiddels werkt hij al ruim 6 jaar bij het Rode Kruis. Als eerstehulpverlener, Hoofd Magazijnbeheerder én op dit moment ook als plaatsvervangend Coördinator Logistiek. En zoals hij dat zelf zo mooi zegt: hij zou het niet anders willen. Wat het Rode Kruis voor hem betekent? We vroegen het hem.
“Het Rode Kruis voelt voor mij als familie, echt waar. Ik heb een aantal hele goede vrienden leren kennen bij het Rode Kruis. Tijdens diensten maken we er altijd een feestje van en tegelijkertijd kan ik alles met hen bespreken. Als het even tegenzit, dan vragen zij altijd ‘hoe is het nou?’ en zeggen ze ‘denk je om jezelf?. We letten op elkaar en vormen echt een hechte groep, een familie. En dat straal je dan uit naar buiten. De mensen zien dat: we nemen ons werk serieus maar doen het ook met plezier.”
Even terug naar het begin: hoe kwam je bij het Rode Kruis terecht?
“Ik ben begonnen bij Logistiek, ruim 6 jaar geleden. Een oud-collega van mij die toen bij het Rode Kruis hielp, belde me op. Of ik hem een dagje uit de brand kon helpen met een logistiek klusje. Tuurlijk! Dus ik ben die dag met ‘m mee geweest en eigenlijk had ik meteen zoiets van ‘hé dit zou ik ook wel willen doen’. Ik heb eerst nog een tijdje op die manier her en der geholpen, maar na een klein jaar kwam ik dan echt officieel op papier.”
Wat doe je bij het Rode Kruis?
“Ik hield me in eerste instantie bezig met de logistieke kant: bevoorrading, voorbereiding en opbouw van tenten bij alle events waar het Rode Kruis District Groningen bij helpt. Maar na een tijd kwam van bovenaf – terecht – de vraag of ik een EHBO-cursus wilde volgen. We zijn voor de logistiek zo vaak onderweg en stel je voor, er gebeurt iets onderweg en dan moet je nee verkopen.. Dat kan niet. Daar was ik het helemaal mee eens, dus volgde ik de cursus en die rondde ik met succes af.”.
En toen, je eerste EHBO-dienst?
“Nou, nog geen 2 week nadat ik m’n EHBO op zak had ging een collega van afdeling Zelfredzaamheid op pad en die zei ‘ik sta daar en daar op het strand, wil je voor de gezelligheid een dagje mee? Tuurlijk! Hij zou me ophalen en thuisbrengen: we gingen er een leuke dag van maken.
Toen hij me ophaalde, zei ik gekscherend ‘zal ik m’n EHBO-tas meenemen, je weet maar nooit?’ ‘Nou, dat zal wel meevallen’, zei hij, ‘maar neem toch maar mee’. En wat gebeurt er onderweg? Een zwaar ongeval. We reden er maar 30 meter achter en zagen het gebeuren. We zijn uitgestapt, naar de verongelukte auto toegelopen en ik dacht nog dit kan nooit goed zijn. Auto helemaal over de kop en ingedeukt. Wonder boven wonder waren de inzittenden niet zwaargewond en allebei aanspreekbaar. We hebben direct alles gedaan wat we konden doen, tot de hulpdiensten ter plekke waren en het van ons zouden overnemen.
Achteraf hebben de inzittenden via het hoofdkantoor contact met mij op weten te nemen. Ze stuurden me een lange, maar o zo mooie e-mail met dankjewel. En 3 á 4 dagen later kwam er een grote bos bloemen met ‘nogmaals dankjewel van de mensen die je geholpen hebt’.
Ja, dat was eigenlijk m’n eerste kennismaking met EHBO. Gelijk ook een goede. Echt waar, gewoon die dankbaarheid achteraf van de hulpdiensten en de mensen zelf, dat heeft mij best wel trots gemaakt. Het was echt super mooi om dat mee te maken.”
Is het vrijwilligerswerk als EHBO’er lastig?
“Het klinkt misschien raar: maar als je moet handelen gaat dat op de automatische piloot. Je weet gewoon, als je in een noodsituatie terechtkomt, hoe je moet reageren. Dan draai je voor jezelf in een sneltreinvaart een film af: dat ik heb ik geleerd, dat zie ik nu en dát moet er nu gebeuren. En je hebt natuurlijk ook ieder jaar de herhalingslessen, zo ben je altijd goed up-to-date.
En natuurlijk maak je als EHBO’er ook minder leuke situaties mee. Dit jaar tijdens Koningsdag was er vlakbij mijn post een zwaar ongeluk. Wij zijn erop af gerend en hebben eerste hulp verleend. Dat wat je dan ziet, zo’n zwaargewond slachtoffer waarvan je achteraf niet weet of ze het wel gered heeft.. Dat maakt wel echt indruk. Gelukkig is er vanuit het Rode Kruis dan hulp en steun: dan kun je het verwerken en de volgende keer weer helpen.”
Naast je werk als EHBO’er werk je nog steeds in de Logistiek, toch?
“Ja! Ik ben momenteel plaatsvervangend Coördinator Logistiek en hoofdbeheerder van het magazijn Centraal Groningen. Dat is veel, máár wel heel leuk. Want, logistiek.. magazijn.. ik zeg altijd ‘ik zie het als één’. Zonder logistiek heb je geen magazijn en zonder magazijn heb je geen logistiek. Ik krijg aanvragen binnen voor evenementen en ga dan na of we alles op voorraad hebben. Wat bijbesteld moet, bestel ik bij en ik zorg dat de vrachtwagen geladen en wel klaar staat op de juiste dag.
En dan rijd ik samen met een collega op de dag zelf naar het event toe. Ik zorg met een duidelijke planning dat elke tent en elke vrijwilliger helemaal klaar staat. Is dat zo, dan ga ik daarna door naar m’n EHBO-dienst.”
Dat zijn lange dagen Klaas.
“Hele LEUKE lange ja! Samen met de andere vrijwilligers maak ik er altijd echt wat leuks van: bij mij staat plezier met elkaar voorop. En dat lukt ook: ik heb nog geen evenement gehad waarvan ik dacht nee doe maar even niet. Het is echt altijd super. Dit vrijwilligerswerk, het Rode Kruis, ja dat hoort bij mij.
Het Rode Kruis District Groningen is trots op vrijwilligers als Klaas Postma: zij zijn wat onze vereniging maakt wie ze is! Bedankt voor dit interview Klaas.
We zoeken meer verhalen!
Ben of ken jij een Rode Kruis-vrijwilliger met een mooi verhaal? Stuur een mailtje naar mschreinemakers@rodekruis.nl en dan nemen wij contact met je/hem/haar/hen op.
