Een lintje voor ‘onze’ Jannie Doornbos. Daar zijn we als Rode Kruis district Groningen apetrots op! Jannie kreeg de bijzondere onderscheiding voor haar inzet als vrijwilliger voor o.a. onze vereniging. We belden haar op om haar te feliciteren en te praten over ‘haar’ Rode Kruis.
Gefeliciteerd Jannie!
“Dankjewel. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. De dag voor Koningsdag stond er ineens iemand met een ambtsketting voor mijn deur. De burgemeester van gemeente Westerkwartier zo bleek. Hij mocht me namens de Koning een lintje uitreiken voor mijn jarenlange hulp als o.a. mantelzorger, Rode Kruiser, vrijwilliger bij zwembad Electra en secretaris bij de buurtvereniging, het NUT, het dorpshuis en de Plattelandsvrouwen (tegenwoordig: ‘Vrouwen van Nu’). Maar ook voor mijn bijdragen als mede-oprichtster en organisator van de Avondvierdaagse, het project ‘Van Dorp naar Dorp’ en diverse wandeldagtochten.
Het lintje was voor mij een enorme verrassing. Al helemaal toen ik vele bekenden in het grasveld voor mijn huis zag staan. Er waren toespraakjes, felicitaties, bloemen en natuurlijk frisdrank en gebak. Een gezellige, bijzondere dag.”
Jannie’s hulp bij het Rode Kruis
Het lintje kreeg Jannie dus ook voor haar 47 (!) jaar vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis. Ongelofelijk, bijna een halve eeuw helpen. Jannie, vertel eens, wat heb je allemaal bij het Rode Kruis gedaan?
Een goede grap
“Ik ben begonnen in 1974 in Drachten, als helpster derde klasse. Mijn eerste dienst weet ik nog goed, dit was in de bossen van Bakkeveen, tijdens een wandeltocht. Ik maakte meteen iets leuks mee: er zat een man langs de kant van een brandgang. En hij zei maar ‘Oh, ik heb zo’n last van mijn voet. Zo’n last!’ Dus wij hielpen hem. Eerst z’n schoen uit en toen zijn sok. Had die man een kunstbeen. Wat hebben we daar om moeten lachen; we vonden het een echte mannengrap.”
Helpen in Nij Smellinghe
“Na twee jaar ben ik van derde klas- naar tweede klashelpster gegaan. Hiervoor moest ik 200 uur ervaringen opdoen in een ziekenhuis of een door de opleiding gelijkgestelde, erkende inrichting. Ik kwam zelf bij het ziekenhuis Nij Smellinghe in Drachten terecht. Hier maakte ik o.a. het begeleiden van een stervende mee. Mocht je ingezet worden bij een grote ramp, dan wist je ook daar mee om te gaan. Een bijzondere en prachtige ervaring.”
Een mooie vakantie voor iedereen
“Ik heb ook nog geholpen in Huize IJsselvliedt in Wezep. Daar kwamen – net als op de bekende Henry Dunant vakantieboot – gasten vakantie vieren. Ik draaide hele dagen mee, van rolstoelers uit bed helpen tot de verzorging van het eten. Ook zorgden we voor de nodige ontspanning voor de gasten.”
Opleiding GOR
“In 1979 ben ik naar Meppel verhuisd en voegde ik me bij de vrijwilligers van het Rode Kruis daar. En wat een diensten dat er waren! Van de 4-daagse wandeltochten tot uiteenlopende sportwedstrijden. Ook heb ik daar de GOR-opleiding gevolgd: Gewondenzorg Onder Rampomstandigheden. Na een keuring werd ik toegelaten. Ik leerde onder meer om een infuus klaar te zetten en de arts te assisteren bij het inbrengen daarvan. Dat is me echt bijgebleven.”
Samen zorgdragen voor elkaar
“Later, rond ‘93-’94, verhuisde ik weer en kwam ik bij Rode Kruis Zuidhorn (toen nog zelfstandig) terecht. Wat me hier het meest van is bijgebleven, is de dreigende dijkdoorbraak uit 1999 in Ten Boer. Als lid van het noodhulpteam droeg ik destijds een pieper. Op een nacht ging die rond half 5 ‘s nachts af. Tijd om te helpen! Militairen hadden mensen en huisdieren al geëvacueerd en ondergebracht in een sporthal. Wij hielpen ter plekke.
Toen bleek dat de mensen niet 1,2,3 terug naar hun huis konden, ontstond er iets moois: een lokale handwerkzaak bracht grof haakgaren met pennen erbij, zodat aanwezigen wat konden haken. Ook werden er broodjes bezorgd door een lokale bakker. Iedereen wilde helpen. Geweldig om te zien.
Een andere keer was onze hulp nodig bij de opvang van asielzoekers in Ulrum. Het dak van het gebouw waarin zij woonden was eraf gewaaid en dus werden ze opgevangen in een sporthal. Ook hier werd voor broodjes gezorgd. Iets waar men dan niet bij stil stond, is dat er ham op de broodjes zat. Maar daar wisten de evacuees wel raad mee: ham ertussenuit en eten maar.”
Geld inzamelen
“Naast hulpverlener ben ik ook jarenlang coördinator hulpverlening bij evenementen geweest en coördinator fondsenwerving Daarnaast zat ik – nadat ik hiervoor gevraagd was – als secretaris in het bestuur van het Rode Kruis Westerkwartier.
Met veel plezier heb ik als fondsenwerver meegewerkt aan acties als Tulp voor Hulp, een inzamelingsactie van statiegeld en een actie van winkelketen COOP. Ook hielp ik mee met een sponsorloop door leerlingen van een basisschool in Winsum. Daar werd maar liefst ca. € 3000,- opgehaald. Leuk was dat we lieten zien aan sponsoren en leerlingen waar hun geld heenging: we stalden van alles uit met een prijskaartje erbij. Zoveel kost een Rode Kruis-uniform en zoveel kost verband. Dat hielp echt.”
En nu Jannie, wat doe je nu voor het Rode Kruis?
“Het vrijwilligerswerk is erg belangrijk voor me. Ik zeg wel eens, doordat ik geen (klein)kinderen heb, heb ik kostbare tijd over die ik aan vrijwilligerswerk kan besteden. En dat is een geschenk. Helaas heb ik sinds januari 2020 door corona niet meer kunnen helpen. Omdat ik 70+ ben, mag dat niet. Dat was soms best lastig, mijn handen jeukten om te helpen. Alle hulp was en is nodig! Maar nu is gelukkig het einde van de crisis in zicht. Ik kan niet wachten om samen met alle andere Rode Kruisers weer de handen uit de mouwen te steken. Want feit blijft: het is heel eervol om een lintje te krijgen maar als vrijwilliger doe je het wel met én voor elkaar!”
Wat geweldig om te horen allemaal. Een meer dan verdiend lintje. Bedankt Jannie voor jouw inzet!
