Het werk van het Rode Kruis is totaal onmogelijk zonder de inspanningen van heel veel vrijwilligers. District Hollands Midden telt iets minder dan 500 vrijwilligers, die enthousiast samenwerken om alle hulpverlening tot een succes te brengen. Wie zijn deze mensen? Wat beweegt hen zich in te zetten voor het Rode Kruis? Vrijwilliger Renaldo ontdekte tijdens een periode van ziekte, dat hij als Rode Kruis vrijwilliger niet alleen klaarstaat voor een ander, maar ook veel steun mag ontvangen van zijn collega’s.
Vrijwilligerspaspoort
Naam: Renaldo van Poelgeest
Leeftijd: 31
Woonplaats: Bodegraven
Vrijwilligers sinds: mei 2017
Locatie: Bodegraven-Reeuwijk
Functie(s) bij Rode Kruis: Evenementenhulpverlener, biker, bike-team coördinator, praktijkbegeleider, teamleider, bevolkingszorghulpverlener, Ready2Helper, assistent voertuigbeheerder, coördinator verbindingen en chauffeur bij de Medische Dienst, begeleid vervoer en het noodhulpteam
Hoe ben je in aanraking gekomen met het Rode Kruis?
Ik had aanvankelijk een reanimatiecursus gedaan om te kunnen helpen in een lokale kerk en op het voetbalveld waar ik zowel speler als trainer was. Om nog meer mensen te kunnen helpen, werd ik ook burgerhulpverlener. Dat betekent dat je een oproep kunt krijgen om te reanimeren als iemand in de buurt een hartstilstand krijgt. In de praktijk ontdekte ik dat er vaak iets anders aan de hand was dan hartproblematiek. Om ook dan iets te kunnen betekenen, besloot ik een EHBO-cursus te gaan doen. Ik schreef me hiervoor in bij Rode Kruis Bodegraven.
Waarom besloot je vrijwilliger te worden?
Toen ik de cursus ging doen, had ik helemaal geen plannen om vrijwilliger te worden. Maar het toenmalige bestuur vroeg of ik geïnteresseerd was om biker te worden, een hulpverlener op de fiets. Dit was een nieuw soort hulpverlening in Bodegraven die nog helemaal opgezet moest worden. Ik mountainbikete al in mijn privéleven, dus het klonk heel leuk. Ik ben eerst kennis gaan maken met de groep vrijwilligers en ook daar klikte het goed. We zijn toen met drie jongens het biketeam van Rode Kruis Bodegraven op gaan zetten. Ik volgde een aantal extra opleidingen voor evenementenhulpverlener en kreeg een speciale biketraining.
Wat maakt jouw vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis zo leuk?
Heel veel verschillende dingen eigenlijk. Het allerleukste is iets kunnen betekenen voor mensen die hulp nodig hebben. Als vrijwilliger wil je klaarstaan voor mensen. Dat op zich geeft al veel voldoening. Ik sta ook altijd klaar voor mijn collega’s als ze me nodig hebben of eventjes hun ei kwijt moeten.
Ik ben heel graag actief, dus dat ik vrijwilligerswerk kan doen op een mountainbike of met een Rode Kruis voertuig, maakt het extra leuk. Ik kom daardoor op veel verschillende evenementen: markten, optochten, festivals en nog veel meer. Ik werk ook regelmatig buiten het district, bijvoorbeeld bij de Zwarte Cross of voetbalwedstrijden.
Het mooie van het Rode Kruis is dat er voor ieder wat wils is. Wat je zelf ook graag doet en kan, er is altijd iets nuttigs bij te dragen in en rond de hulpverlening. Ik zelf houd veel van afwisseling, dus daarom doe ik allerlei functies naast elkaar.
Hoe kreeg je al die verschillende functies?
Tja, het liep eigenlijk al snel uit de klauwen. Het begon met wat extra taken als teamleider en cöordinator verbindingen. In 2019 werd ik gevraagd lid te worden van het noodhulpteam. Deze groep vrijwilligers staat 24/7 standby om in actie te komen bij grotere incidenten. Net als bij evenementenhulp verleen je eerste hulp, maar dan op onverwachte momenten. Het leek me leuk om binnen dit team ook als chauffeur te kunnen werken. Toen er een vacature vrij kwam, heb ik me dus snel gemeld. Inmiddels ben ik bij het noodhulpteam hulpverlener, chauffeur én assisteer ik bij het beheer van het noodhulpvoertuig.
Hoe word je chauffeur bij het noodhulpteam?
Je krijgt hiervoor de opleiding Optische en Geluidssignalen (OGS). Daarbij leer je hoe je moet rijden met een voorrangsvoertuig tijdens een spoedrit, op welke manier je de zwaailichten en sirene mag gebruiken en welke regels en verantwoordelijkheden er gelden. Tijdens de baantraining leer je dingen als slippen, remmen en een noodstop maken. Daarnaast kijkt een instructeur of je je hoofd koel houdt en ook onder stress de goede keuzes blijft maken. Het is deels theorie en deels praktijk, waarbij je ook al oefent op de openbare weg. Het doel is om op een veilige en goede manier aan te komen bij een incident. Daarvoor moet je veilig en vlot door het verkeer weten te komen, zonder je collega’s en andere weggebruikers in gevaar te brengen.
Hoe ziet een inzet als chauffeur voor het noodhulpteam eruit?
Rode Kruis Hollands Midden heeft één noodhulpteamvoertuig en zes chauffeurs. We dragen allemaal een pieper, waarop een melding verschijnt als er ergens in het district een incident heeft plaatsgevonden. De eerste chauffeur die aankomt bij het noodhulpvoertuig is de bestuurder. Alle chauffeurs wonen dichtbij de locatie, zodat het altijd mogelijk is om binnen 15 minuten te vertrekken richting één van onze drie opkomstlocaties: Gouda, Alphen aan den Rijn of Leiden. Daar maken we ons hulpverleningsteam compleet en rijden naar het incident. Zo was ik in april degene die de bus bestuurde bij het treinongeval in Voorschoten. Met zwaailichten en sirene (OGS) zijn we toen midden in de nacht naar de plek van het ongeluk gereden. We hebben daar hulpverleend aan zogenaamde T3 slachtoffers: (licht-)gewonde slachtoffers die nog in staat zijn zelf te lopen.
Heb je nog meer bijzondere ritten gemaakt voor het Rode Kruis?
Ja, ik heb ook twee buitenlandse ritten gemaakt als onderdeel van de Medische Dienst van het Rode Kruis. Ik was chauffeur tijdens de wielerevenementen The Ride en de Tour of Life. Daarbij fietst een groep Nederlandse wielrenners in verschillende etappes van een legendarische berg in Zuid-Europa naar de Cauberg in Nederland. Een collega-vrijwilliger, die ambulanceverpleegkundige is voor de Medische Dienst, vroeg of ik mee wilde. Ik was al chauffeur van het noodhulpteam en had ook diverse anderen opleidingen gevolgd binnen het Rode Kruis, die goed bij dit evenement aansloten. Daarnaast zochten ze iemand met veel ervaring met autorijden, wat belangrijk is op de krappe wegen in de bergen van Frankrijk en Italië. Dit alles samen maakte mij geschikt om als chauffeur van de Medische Dienst aan te sluiten bij deze evenementen.
Met vier personen en twee voertuigen reden we mee om de renners te helpen met ontstekingen, wonden, blaren en andere klachten. Wat deze inzet zo bijzonder maakt is dat het een buitenlands evenement is. De omgeving is anders, je hebt te maken met andere talen en een ander zorgsysteem. Je bent meer aangewezen op jezelf en bent letterlijk acht keer 24 uur per dag inzetbaar. De Tour of Life heeft voor mij nog een extra betekenis gekregen. Tijdens dit evenement wordt namelijk geld opgehaald voor onderzoek naar kanker. Terwijl ik meereed, kreeg ik zelf te horen dat ik kanker had. Dat geeft zo’n inzet dan ineens een heel andere lading.
Dat is een heftige diagnose. Hoe gaat het nu met je?
Gelukkig gaat het nu een stuk beter. Er werd een tumor geconstateerd, net achter het sleutelbeen in mijn hals. De behandeling hiervoor is inmiddels achter de rug en nu hoop ik binnenkort ook van de laatste klachten verlost te zijn. Het heeft me laten inzien dat ik niet alleen zelf klaarsta om te helpen, maar heel veel mensen ook klaarstaan voor mij. Ik heb zoveel hartverwarmende berichten gekregen van allerlei mensen binnen het Rode Kruis. Niet alleen van mijn directe collega’s op locatie Bodegraven, maar ook daarbuiten. Ik vind het vrijwilligerswerk dat ik doe sowieso heel leuk, maar dat ik ook kan rekenen op zoveel mensen is heel bijzonder. Hierbij wil ik dan ook mijn dank uitspreken naar een ieder die er in deze moeilijke tijd voor mij was. Dat is ook het mooie van het Rode Kruis: we staan voor iedereen klaar, niet alleen voor onze hulpvragers, maar voor iedereen in de grote Rode Kruis familie.
Wil jij ook onderdeel worden van de Rode Kruis familie? Ontdek onze actuele vrijwilligersvacatures!
