Rode Kruiser Tijmen en zijn vrouw Anette van afdeling Vechtdal zijn inmiddels vaste chauffeur en bijrijder voor enkele zorgcentra. Ze brengen hulpbehoevende bewoners met COVID-19 naar centra waar ze kunnen uitzieken. “We vervoeren vaak mensen met dementie. Die zijn soms in de war en angstig. Anette stelt ze dan gerust in de bus.”
Het is een van de minder zichtbare inzetten: vervoeren van zieke ouderen naar een afdeling van het zorgcentrum waar coronapatienten worden verpleegd. Deze mensen hoeven niet naar het ziekenhuis, maar mogen andere bewoners van het zorgcentrum niet aansteken. “De inzetten gaan via de meldkamer. Die kijkt eerst of er een ambulance beschikbaar is. Zo niet, dan bellen ze het Rode Kruis.”
Tijmen en zijn vrouw hebben inmiddels zo’n 15 ritten achter de rug. “We zijn altijd paraat om te rijden”, zegt hij. Tijmen is inmiddels twee jaar actief voor het Rode Kruis. Anette is sinds kort ook Rode Kruiser, zodat ze Tijmen kan helpen.
“Tijdens deze inzetten rijden Rode Kruisers altijd met z’n tweeën: een chauffeur en een bijrijder. Ik heb ook met andere Rode Kruis-collega’s gereden, maar dat is toch onhandig met plannen. Daarom ben ik blij dat mijn vrouw via een spoedprocedure ook Rode Kruiser is geworden.”
Persoonlijke beschermingsmiddelen thuis al aan
De bus van het Rode Kruis staat voor de woning van Tijmen en Anette. Zo kunnen ze snel in actie komen. “We trekken vaak thuis onze persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM’s) al aan. Daarna rijden we naar de zorginstelling”, zegt Tijmen. Er volgt een telefoontje naar de balie en de patient komt naar buiten. “Het zijn vaak mensen in een rolstoel, dus we gebruiken eigenlijk altijd de lift.”
De rit naar de COVID-19-afdeling van de zorginstelling gaat in PBM’s. Soms zijn er meerdere mensen aan boord. “Ik hou mijn ogen op de weg. Anette probeert intussen een praatje te maken en mensen gerust te stellen.” Bij de deur van de COVID-19-afdeling neemt verplegend personeel over. “Wij dragen het zorgplan over en geven de medicamenten mee.”
“Die bus moet helemaal schoon”
Vervolgens gaat het naar huis. Daar is het boenen geblazen. “Die bus moet eerst helemaal schoon. Daarna trekken we zorgvuldig de PBM’s uit en nemen we een douche.” En dan is het wachten op het volgende telefoontje. “Die kan ieder moment komen. Het kan ook een paar dagen duren. Het is erg grillig.”
De inzet is dankbaar werk, zegt het echtpaar. “Het is leuk om te doen en je ontlast er de zorgambulance mee.” Tijmen en Annette willen best vaker rijden. “Liever niet omdat er mensen ziek zijn hoor”, zegt Tijmen. “Maar als we nodig zijn om mensen naar een vaccinatie-locatie te rijden, staan we ook klaar. Ze bellen maar!”
