Remco (43) zet zich al vijftien jaar in voor het Rode Kruis. Als vrijwilliger heeft hij veel verschillende petten op gehad: van postleider op Koninginnedag tot het opstarten van een noodopvang midden in de nacht.
Waarom ben je vrijwilliger bij het Rode Kruis geworden?
Ik ging in Amstelveen wonen voor werk en had nog niet veel contacten. Ik wilde iets betekenen voor de maatschappij en daarnaast iets totaal anders doen dan mijn werk. Toen kwam ik een vrijwilligersvacature tegen bij het Rode Kruis en zodoende ben ik blijven hangen. Ik heb veel verschillende dingen mogen doen als vrijwilliger. Daar heb ik ontzettend veel van geleerd. Je krijgt veel verantwoordelijkheid. Zo had ik in het begin van mijn Rode Kruis-carrière al de leiding over een EHBO-post op het museumplein tijdens Koninginnedag.
Wat heb je als vrijwilliger allemaal gedaan voor het Rode Kruis?
Ik ben begonnen bij het contactherstel na rampen, daarna ben ik evenementenhulp gaan doen en toen ben ik in het noodhulpteam terecht gekomen. Ik ben een tijdje hoofd geweest van het noodhulpteam in Noord-Oost-Gelderland. Met drie kinderen en een fulltime baan lukte dit helaas na een tijdje niet meer. Toch ben ik de laatste tijd weer erg actief.
Hoe komt dat?
Ik ben teamleider van het Ready2Help-team in IJsselland. Het aantal inzetten van Ready2helpers is normaal gesproken minder groot. Maar de vraag naar ondersteuning in opvangcentra is de laatste maanden juist erg groot. Het is een doorlopend proces geworden. Ik heb al een paar keer geholpen in een opvanglocatie voor Oekraïners. Daarnaast heb ik afgelopen week een crisisnoodopvang in Zwolle opgestart.
Je hebt zelf een opvanglocatie opgezet? Hoe ging dat?
Ja, om 19:00 uur zat ik op de bank toen de telefoon ging. Of ik wilde komen helpen. Een uur later stond ik op de locatie in Zwolle. We waren met een team van vier tot vijf vrijwilligers toen de bedjes kwamen en de eerste vluchtelingen binnen kwamen. Dat voelde heel dubbel.
Waarom voelde het dubbel?
Aan de ene kant was het mooi om te zien dat je zo’n opvanglocatie met een groep vrijwilligers in een paar uur kan opzetten. Tegelijkertijd is het triest om te zien hoe we met mensen omgaan. Er waren veel mensen bij die al drie dagen lang met natte schoenen en natte sokken hadden rondgelopen. Die nacht konden ze voor het eerst even zitten, even goed opdrogen en een warme maaltijd eten. Je doet iets kleins voor iemand, iets menselijks. Toch kan dat al veel betekenen.
‘We zijn er voor iedereen die hulp nodig heeft’
Toch doet niet iedereen dat …
Klopt. Soms vraag ik me af: als ik er niet ben, wie doet het dan wel? Er zijn nu veel discussies over de opvang van vluchtelingen. Maar als je in een opvanglocatie aan het helpen bent met je Rode Kruis-jas aan, dan doen die discussies er niet toe. Als organisatie helpen wij mensen in de grootste nood. We zijn er voor iedereen die onze hulp nodig heeft. Het maakt niet uit of de persoon, die tegenover je staat, wel of niet ‘terecht’ hier is. Hij is hier, hij heeft hulp nodig en dat bieden we dan. Gewoon van mens tot mens.
