Op het kantoor van district Kennemerland aan de Vergierdeweg hangen in de kamer van Ineke Agterbos twee ingelijste teksten aan de muur. Dat zit zo: tijdens een volleybaltoernooi vorig jaar met alle beroepskrachten uit het hele land droegen alle spelers van de ‘Kennemerkeien’ een t-shirt met de linkertekst erop. Op eentje na dan: voor Ineke hadden ze de rechtertekst laten opdrukken. Deze anecdote geeft een aardig inkijkje in de dynamiek binnen het kantoor!
Ineke is sinds 2009 actief bij het Rode Kruis, eerst in Emmen en sinds haar verhuizing in 2015 bij het district Kennemerland. De rollen die ze heeft gehad vormen een flinke lijst: als Evenementenhulpverlener, Districtscoördinator Evenementenhulpverlening, voormalig lid Noodhulpteam, Hoofd Bevolkingszorg, Collectemedewerker en EHBO-er bij sociale activiteiten.
Districtsmanager Marijke Wetselaar vatte het tijdens de uitreiking als volgt samen: “Duizendpoot, spin in het web, altijd een stapje extra zetten. Dat is Ineke voor het district Kennemerland. Wat er ook te doen valt, Ineke, jij staat klaar met een groot hart en oog voor de mens.”
Bijzonder is ook dat Ineke naast haar werk als supportmedewerker en Districtscoördinator Evenementenhulpverlening altijd zelf evenementsinzetten is blijven draaien als ‘gewone’ vrijwilliger, zonder zich op een of andere manier van de andere vrijwilligers te willen onderscheiden.
Naast haar activiteiten als Evenementhulpverlener kan Ineke ook gevonden worden in de Meldkamer als inzetleider/coördinator van evenementen.
Een paar vragen aan Ineke
Hoe ben je bij het Rode Kruis gekomen?
Ik heb destijds in Emmen gereageerd op een advertentie waarin werd gevraagd om vrijwilligers. Ik wilde graag iets bijdragen en andere mensen helpen. Ik had nog geen ehbo-diploma maar wel een achtergrond in de ouderenzorg. Dat diploma heb ik toen eerst gehaald.
Hoe ging het verder na je komst bij District Kennemerland?
Van het een kwam het ander en in 2020 ben ik ook als vaste supportmedewerker op het kantoor aan de Vergierdeweg komen werken, eerst twee dagen per week, later drie. Dit worden er binnenkort 4 omdat ik me meer ga richten op de ondersteuning van Maartje [Appers, Teamleider voor Bedrijfsvoering] en Hanna [van Schie, Operationeel Teamleider Hulpverlening]. Omdat het anders allemaal niet meer te combineren is ga ik van de zomer wel stoppen met de functie van Districtscoördinator Evenementenhulpverlening.
Wat zijn jouw gevoelens over het Rode Kruis?
Het is een organisatie die echt iets doet voor mensen die hulp nodig hebben en daar draag ik graag aan bij.
Bij welke van je vele activiteiten voel je je het meest in je element?
Eigenlijk de combinatie van alles wat ik doe waarbij ik iets voor anderen kan betekenen: tijdens inzetten, als Coördinator Evenementenhulp maar ook met alles wat er op kantoor gebeurt.
Wat zijn bijzondere herinneringen die je hebt aan je vele activiteiten?
De mooiste herinneringen heb ik aan de sociale activiteiten waarbij we bijvoorbeeld bezoekjes aan Keukenhof brachten met mensen die vaak een eenzaam bestaan hebben. Voor hen betekent dat enorm veel. Een mevrouw uit Zandvoort kwam weken na het uitje nog steeds naar me toe om te vertellen hoe ze had genoten. Of een meneer die zo blij was dat hij eens een dagje tussen zijn vier muren vandaan kon. In het begin van zo’n dag zijn die mensen vaak nog wat somber, maar in de loop van de dag leven ze helemaal op. Dat is heel mooi om te zien.
Je gaat ermee stoppen in de zomer, maar wat maakt de functie van Coördinator Evenementenhulpverlening in jouw ogen interessant?
Je hebt contacten met zoveel mensen! Met Evenementenhulp-coördinatoren van andere districten die je een aantal keer per jaar ontmoet, persoonlijk en online. Je hebt dan de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen, wat erg leuk en nuttig is. Verder heb je contacten met de locatie-coördinatoren, waarmee je overlegt, bijvoorbeeld als vrijwilligers van meerdere locaties bij een groot evenement moeten worden ingezet. Dan heb je natuurlijk contacten met de vrijwilligers zelf die de inzetten draaien en die je verder kan helpen als nodig is. Ik denk dat ik zo’n 60% van alle evenementenhulpverleners persoonlijk ken. En ik kom ze natuurlijk ook weer tegen tijdens de inzetten.
Tekst: Josephine Bersee
