Hongersnood in de Hoorn van Afrika

De Hoorn van Afrika gaat gebukt onder een ramp. Meer dan 11 miljoen mensen lijden er ernstige honger. “Ik zie veel ondervoede kinderen”, bevestigt  Marijke Twerda, hulpverlener bij het Rode Kruis in Ethiopië. 

De situatie is sinds 2011 niet zo slecht geweest. “Kinderen worden steeds magerder”, vertelt ze. “Bomen hebben geen bladeren meer en de koeien, geiten en kamelen geen gras. Ze zijn uitgemergeld en gaan dood.”

In Somalië zijn al de eerste mensen gestorven door een tekort aan eten. Marijke vertelt vanuit het Ethiopische Addis Ababa ook over de zichtbare gevolgen van de honger daar: “Mensen zitten maar te zitten. Ze doen niks. Kunnen niets meer. Ze worden gevoeliger voor ziektes als malaria en diarree. Daar kunnen ze ook dood aan gaan.”

De hongersnood is het gevolg van een langdurige en extreme droogte. “De regen waar iedereen op hoopte, was niet genoeg”, vertelt Marijke. “Het is nu droogte op droogte. Er is geen kans op herstel.” Volgens haar is klimaatverandering een belangrijke oorzaak van alles. “Vroeger werd het gebied één keer in de tien jaar getroffen. Nu is dat eens in de twee of drie jaar.”

Het Rode Kruis doet wat het kan om zoveel mogelijk slachtoffers in onder andere Somalië, Kenia en Ethiopië te helpen. Er is ruim 9 miljoen nodig voor onmiddellijke hulp. “Het gaat dan puur om bijvoeding, met name voor kinderen jonger dan 5 jaar en voor vrouwen die borstvoeding geven. We geven ze melk en een pap van maïs, soja en olie – een soort Brinta – vol koolhydraten. Daarmee moeten ze de volgende oogst in juli of augustus kunnen halen.”

Er wordt niet alleen ingezet op onmiddellijke hulp, maar er wordt ook gekeken naar oplossingen voor de lange termijn. “Er moet onder andere geld komen om beter gebruik te kunnen maken van de regen die er valt”, aldus Marijke. “En we moeten putten slaan die duurzamer zijn en gewassen zaaien die beter tegen de droogte kunnen.”

Er is sprake van een grote humanitaire crisis, maar dankzij eerdere investeringen zijn de gevolgen in veel gebieden gelukkig wél minder erg dan bijvoorbeeld in de jaren ’80. Dat bewijst maar hoe belangrijk en nuttig alle hulp is. Help daarom mee. Elke euro telt!