Twee jaar, een pandemie en vele personeelswisselingen verder was het eindelijk weer zover: de Dam tot Damloop mocht doorgaan! Onze Onno mocht daar bij zijn.
Een goed begin is het halve werk, dus het projectteam van de Rode Kruis was al vroeg begonnen met de voorbereidingen voor de Dam tot Dam 2022. De laatste editie in 2019 week op veel punten al af van de voorgaande jaren. Zo ook bij de afdeling logistiek en facilitaire zaken. Vanwege de vele nieuwe gezichten in de organisatie was het voor iedereen weer even kennismaken en zoeken naar de juiste wegen. Vanaf begin maart 2022 heb ik achter de schermen al mee mogen denken en helpen met de voorbereidingen. Samen met Chris, Jaap, Andrew, Wendy, Ryan, Ingrid en Roger was ons team verantwoordelijk voor het distributiecentrum en alle logistieke bewegingen tijdens het evenement. In de week voorafgaand aan het Dam tot Dam-weekend kwamen er natuurlijk nog de nodige veranderingen en was een extra overleg nodig. Maar daar waren we natuurlijk op voorbereid. Het was al met al een berenklus, maar door de handen in een te slaan is het toch gelukt!
Vrijdag 16 september: de voorbereidingen
Om 15:00 uur kwamen de eerste voertuigen aan bij het distributiecentrum. De voertuigen voor het vervoer van de Rode Kruis-vrijwilligers waren de dag ervoor gelukkig al in de omgeving geparkeerd, evenals de bakwagens voor het vervoer van alle materialen. De eerste taak was dan ook de voertuigen te verzamelen. Kort daarop arriveerden de vrachtwagens van Logistiek Nationaal met alle benodigde materialen voor het evenement en kon het echte werk beginnen. Terwijl Logistiek Nationaal de containers met materiaal voor het distributiecentrum plaatsten begonnen de andere collega’s met het uitladen van de vrachtwagens. Daarna mochten we puzzelen: al het materiaal dat nodig was voor de vele posten langs het parcours moest bij elkaar worden gezocht en gesorteerd. Nu zaten er twee dingen mee: velen van ons zijn een kei in puzzelen, en de vele handen maakten licht werk. Dit was namelijk Berenklus nummer twee, en het duurde tot in de late uurtjes voordat alles netjes klaar stond. Rond 00:30 uur konden we naar huis voor een douche en een hazenslaapje, want de Dam tot Dam-loop zou morgen al vroeg op ons wachten…
Zaterdag 17 september: de wandel Dam tot Dam & Dam tot Dam by Night
Stipt om 04:00 uur ging de wekker en kon de dag beginnen. Na een snel ontbijt samen met mijn lieve vrouw Marianne, die ging helpen bij facilitaire dienst, gingen we op naar het distributiecentrum. Om 04:30u waren we ter plekke, de vogeltjes floten net hun eerste lied en de koffie stond al op ons te wachten. Ook Annemarie, de zus van Marianne, en onze vriend Mike waren er om te helpen. De leden van het facilitaire team waren al druk in de weer, want er werden vele Rode Kruis-vrijwilligers verwacht.
Na een korte briefing door de logistiekmanager ging het echt van start. Iedereen kreeg een taak toebedeeld en de eerste bakwagens werden geladen. Ook ik mocht op pad om de materialen naar de posten te brengen. Het was een vliegende start, maar na enige tijd bleek ik op de verkeerde baan te zijn beland: ik was naar de verkeerde post gestuurd… Dit was gelukkig gauw opgelost, en dankzij een paar extra sprintjes was ik uiteindelijk precies op tijd, nog voordat de collega’s van de betreffende post arriveerden. Uitladen, opbouwen en door naar de volgende post.
Nadat alle posten gereed waren kon ik met een ietwat rammelende maag terug naar de het distributiecentrum, waar ik nog net op tijd was om aan te schuiven bij de lunch. En dat smaakte natuurlijk extra goed na zo’n enerverende ochtend!
Diezelfde middag ging alles in omgekeerde volgorde en begonnen we met het bij elkaar zoeken van alle materialen voor de Dam tot dam by Night. Ook dit werd met behulp van alle logistieke medewerkers succesvol gedaan. Nadat de laatste loper was gefinisht was het tijd om alle materialen van de posten op te halen en terug te brengen. Eenmaal terug werd direct gestart voor de zondag.
Zondag 18 september, de Dam tot Dam
Na een hele nacht te hebben doorgewerkt gingen we om 05:00u met bakwagens vol materialen op pad, voor de vele posten langs het parcours.
Helaas zat het weer niet mee. In de stromende regen was de eerste post die ik aandeed het medisch dorp in Zaandam, net na de finish. Het medisch dorp is de benaming voor een aantal tenten die geschikt zijn gemaakt als kleine ambulancepost met dito personeel om lopers die er slechter aan toe zijn direct te kunnen behandelen voordat ze met ambulances naar het ziekenhuis worden gebracht. Toen de weergoden zich écht kwaad maakten moesten we even schuilen, maar het bleek gelukkig een tropische regenbui te zijn. Na vijf minuten konden we weer verder met uitladen en arriveerde de Rode Kruis-collega van de post. De post was daarna snel klaar, en wij konden verder met de route: terug naar het distributiecentrum, gelijk inladen voor de volgende post en weer op pad.
Helaas kwam een collega vast te staan door de start van de miniloop. Ook met dit soort onverwachte gebeurtenissen hadden we tijdens de voorbereidingen natuurlijk rekening gehouden. Er stond een logistieke reserve bus klaar met alle materialen om een post op te zetten. Ik was net terug van de posten die op mijn lijstje stonden, kreeg de sleutel en ging dus gelijk op pad. Al rijdend over het parcours, dwars over de Dam in Zaandam, op weg naar de plek waar de post moest komen. Net toen we de post hadden opgebouwd arriveerde de wagen die eerder vast was komen te staan, die kon dus mooi gelijk door naar de eerstvolgende post op de Peperstraat.
Het was flink aanpoten tussen de druppels door, en ook bij ons moest de brandstof inmiddels echt weer aangevuld worden. Tijd voor lunch dus! Het werd een snelle hap, want door het natte en koude weer waren tussentijdse ritten nodig. Met aanvullende materialen ging ik op pad met de elektrische scooter. Ik was net een straat te vroeg afgeslagen en moest hierdoor een keuze maken: óf omrijden door de wijk, óf 200 meter over het parscours. Ik koos de voor laatste optie, omdat er niet veel lopers aanwezig waren en het slechts om een korte afstand ging. Met de nodige voorzichtigheid reed ik mijn stukje over het parcours en arriveerde ik bij de post. Na de spullen te hebben afgegeven reed ik via de normale route terug naar het distributiecentrum. Drijfnat door de vele regenbuien, maar dat hoorde er dit jaar een beetje bij. De pret was er niet minder om! We genoten van een korte pauze en een kopje koffie om op te warmen, voordat het hele proces van ophalen van weer start ging.
Nadat de bezemwagen de laatste loper tot over de finish had begeleid was het tijd voor ons om alle materialen en de Rode Kruis-vrijwilligers terug te halen naar het zenuwcentrum [de vaste plek van het Rode Kruis in de Pascal Zuid school, logistiek uitgifte, communicatie, facilitaire zaken en alles wat er verder nog bij komt kijken, een ware mierenhoop dus] van het Rode Kruis. Om 21:00 uur was alles gedaan en kon iedereen moe maar voldaan naar huis.
Tijdens het Dam tot Dam-weekend heerlijk gelachen met collega’s en verhalen opgehaald van de voorgaande jaren. Mijn dag kon niet meer stuk. Het was gewoon een fantastisch weekend waar ik echt naar uit heb gekeken, en aan de stemming te merken was ik daarin niet de enige!
Dit weekend hebben we allemaal onze eigen marathon gereden, gelopen, gevlogen, geholpen en gelachen. Op naar de volgende editie in 2023, de voorbereidingen kunnen wat mij betreft alvast beginnen! J
Tekst: Onno Elema
