Quirine lacht luid als ik haar vraag naar het verhaal over het schaap dat zij heeft gered.
Voor ons gesprek heb ik Quirine Overeijnder door de zoekmachine gehaald. Dat leverde behoorlijk wat informatie op, waaronder het verhaal van het schaap in Broek in Waterland. Quirine heeft twee jaar geleden een schaap, dat op zijn rug in een weiland lag, gered.
‘En dan weet je dat hem rechtop moet zetten want anders gaat het dood. Dus ik door dat weiland, door het water en de modder en zet het schaap weer op zijn poten. Dat is de korte versie… Het is zielig voor het beest en voor de boer een flinke kostenpost als een schaap het loodje legt’
We fact-checken gezamenlijk mijn andere Google hits: ze is advocaat met een eigen praktijk in Monnikendam waar ze ook woont met vrouw, zoon van negen en dochter van acht. Ze heeft tien jaar als advocaat gewerkt in Den Haag voordat ze naar haar huidige woonplaats vertrok. Ook is ze coach in het One Year No Beer programma. En ze heeft een uitbundige hoeveelheid tatoeages ‘er kan niks meer bij’.
‘Klopt allemaal’ zegt ze. ‘En we wonen ook met twee honden en vijf katten’.
In haar praktijk is Quirine gespecialiseerd in strafzaken van diefstal tot poging moord, en bijstaan van cliënten die bijvoorbeeld gedwongen worden opgenomen of van patiënten met Alzheimer.
‘Daar haal ik veel voldoening uit. Ik heb ook heel lang personen- en familierecht gedaan, maar dat ben ik aan het afbouwen, dat kost me te veel energie. Ik heb keuzes gemaakt, ook vanwege de burn out die ik heb gehad’
Ik vraag haar naar de reacties op haar tatoeages.
‘Ik merk dat mijn tatoeages drempelverlagend werken bij veel van mijn cliënten. Dat ze zich daardoor op hun gemak voelen bij me. En ik heb er in de rechtbank ook profijt van, ze kennen me allemaal.
‘U heeft uw happy socks weer aan’ zegt een rechter dan tegen me, doelend op mijn getatoeëerde enkels.
Ik vind dat ook een heel leuke kant van mijn vak, aan de ene kant mijn client, die ik echt af en toe in Jip-en-Janneke taal wat uit moet leggen om goed te kunnen helpen, en aan de andere kant de juridische onderbouwing van de case in een rechtbank. Die is van een heel ander niveau.’
‘Wat het One Year No Beer programma inhoudt? Het uiteindelijke doel voor mij als coach is dat degene die ik begeleid zelf de keuze maakt als het gaat om zijn of haar relatie tot alcohol, en dat ze antwoord geven op de vraag: wat werkt voor mij het beste? En dat is meestal volledig stoppen’.
‘Bij het Rode Kruis ben ik voorzitter van Zaanstreek-Waterland, waar ik werk met een prachtig team van enthousiaste vrijwilligers. En omdat ik ook als Rode Kruis evenementenhulpverlener werk, weet ik wat er leeft, ze zien me op de werkvloer. Ik vind evenementen lopen heel leuk om te doen.
Aan de andere kant heb ik te maken met een landelijk Rode Kruis organisatie, die ik op een heel andere manier benader. Een kameleon noemen ze me wel eens, en dat klopt ook wel’
In Monnikendam is Quirine zeker geen onbekende, en weten ze ook dat ze bij het Rode Kruis werkt.
‘Laatst kwam Rick, de eigenaar van restaurant de Koperen Vis, naar me toe. Je bent er toch wel weer bij hé op het live event?, vroeg hij aan me.’
Ze weten me sowieso wel te vinden. Ik heb een jachthond, en als er een kat kwijt is komen ze naar mij. Dan ga ik op pad met de hond. Zoek poes…’
‘De Rode Kruis vrijwilligers weten me ook te vinden. Ik vind het belangrijk om bereikbaar te zijn, en als er iets is meteen tot actie te komen. Dat dingen niet escaleren in mails met iedereen in de CC. Vaak is een gesprek voldoende.
Bel me, mail me en ik reageer, niet midden in de nacht natuurlijk maar dat spreekt voor zichzelf’
Als ik ons opgenomen gesprek nog eens beluister en uitwerk bedenk ik me dat het verhaal van het schaap een mooie metafoor is van hoe Quirine in het leven staat: altijd bereid om te helpen en als dat nodig is daarvoor snel – en weloverwogen – te handelen.
Dat ze dan voor het beste resultaat af en toe door de modder moet, tja dat hoort erbij.
