Tekst en foto’s: Onno Elema
Elk jaar transformeert het Leeghwaterpark in Purmerend tot het bruisende hart van het grootschalige Reuring Festival. Met meerdere podia, foodtrucks, en een mobiel Barista Café was er ook dit jaar weer genoeg te beleven. Het Rode Kruis was natuurlijk van de partij, klaar om waar nodig zorg te verlenen.
De week voorafgaand aan het festival had het flink geregend, maar gelukkig bleef het terrein goed begaanbaar, al was het wat hobbelig. We hielden dan ook rekening met een paar verstuikte enkels. Vrijdagavond stond ons team paraat, bestaande uit Mike, Thijmen, Kevin, Céline, Wouter, Hidde en Onno, onder de ervaren leiding van Corry. Na een korte briefing verkenden we het terrein. Bij de ingang kregen we van de organisatie allemaal een muntje voor een herbruikbare beker – een slimme zet om afval te verminderen.
Het festival begon feestelijk met de Humanity Brassband, die het publiek al snel opwarmde met hun ritmische drums. Op het hoofdpodium volgde Stories from Shamehill, versterkt door The Hot Habanero Horns. Tegelijkertijd was er in het Amfitheater een spectaculaire show (Love is in the (h)air) van Pascalles & Vermakelaar, die het publiek betoverden met hun acrobatische kunsten, jongleren, en goochelen. Hidde en Onno zagen hoe ze moeiteloos hun attributen door de lucht lieten vliegen.
De hoofdact van de avond was Papaformigas, een energieke band die Balkan, Gipsy, Ska, Klezmer en World-mash muziek combineert. Het publiek, inclusief ons Rode Kruis team, liet zich meeslepen door de opzwepende salsaklanken en waagde zelfs een dansje. Bij het kleinere podium kon je genieten van de funky mix van Wrldbeat en 2-remember, met invloeden van funk, latin, hiphop, ska, reggae en soul. Ook aan de jongste bezoekers was gedacht: zij konden zich vermaken op de ouderwetse draaimolen en in de vliegende auto’s, terwijl hun ouders genoten van een smakelijk broodje van bijvoorbeeld de Surinaamse keuken of een Hollands patatje.
Ondertussen liepen we in koppels over het terrein, immer alert en zichtbaar voor iedereen. Gelukkig bleef het rustig, op een paar pleisters na en een verstuikte enkel bij het hoofdpodium.
Het was een levendig maar gemoedelijk festival, waarin iedereen zich goed heeft vermaakt.
We kijken nu al uit naar de editie van 2025 en hopen er dan weer bij te zijn!
