Zoals zoveel jonge Nederlandse toeristen ging Julia naar de Filipijnen. De 21-jarige Amsterdamse wilde drieënhalve week van de witte stranden en andere trekpleisters op de archipel in Zuidoost-Azië genieten. Ze zat op het paradijselijke eiland Palawan toen ze niet lekker werd.
Symptomen: zere keel, pijnlijke oren, diarree, huiduitslag en koude rillingen. Julia klopte aan bij een privé-ziekenhuis. Maar niet omdat ze dacht dat ze iets ernstigs onder de leden had. “Eigenlijk alleen om dengue of malaria uit te sluiten”, vertelt ze. “Ik dacht: dit is vast een heftige verkoudheid. Ik reis veel en heb dat wel vaker, door de airco.”
De schrik was groot toen na een test de uitslag kreeg. Julia had wel degelijk dengue, een ernstige en in sommige gevallen levensbedreigende infectieziekte die wordt overgebracht door muggen en die ook wel bekend is onder de naam knokkelkoorts.
Krijsend kind
Geschrokken werd zij opgenomen in het plaatselijke ziekenhuis. “Dat vond ik eng. Ik was alleen en wist niet veel over dengue. In het ziekenhuis was het hectisch. Er werd bloed afgenomen terwijl ik op een plastic stoeltje zat. Tegelijkertijd werd er een krijsend kind binnengebracht dat voor mijn neus werd behandeld aan een infectie in de buik. Het gaat heel anders dan in Nederland.”
Julia kreeg medicijnen om de koorts tegen te gaan. Na twee dagen moesten haar bloedwaarden opnieuw worden gecheckt. In de tussentijd reisde ze door naar een ander eiland. Ze was weliswaar ziek, maar wilde weg van El Nido, de plek waar ze ziek was geworden.
Te beroerd om te genieten
In Coron, de volgende plek die ze bezocht, liet ze haar bloed onderzoeken in het plaatselijke ziekenhuis. Daar volgde een nieuwe verrassing. “Daar zagen ze dat ik al een keer eerder dengue had gehad. Dat moet in Brazilië zijn geweest, waar ik anderhalf jaar heb gewoond en waar ik een keer heel ziek was. Destijds dacht ik dat ik een heftige keelontsteking had.” Als je een tweede keer een dengue-infectie oploopt, bestaat de kans dat je ernstiger ziek wordt dan de eerste keer.
Bloedtransfusie
De artsen in het ziekenhuis op Coron vonden dat Julia haar bed in het hostel moest verruilen voor een ziekenhuisbed. Probleem: in het ziekenhuis was helemaal geen plek. “De mensen die hier liggen, zeiden de artsen, die zijn er eigenlijk nog veel slechter aan toe dan jij. Als ik bloedingen zou krijgen, moest ik direct naar het ziekenhuis komen, vertelden ze. Dan zou ik een bloedtransfusie moeten krijgen. Maar ze lieten ook weten dat ze eigenlijk niet over de middelen beschikten om mij te helpen.”
Hulp Rode Kruis
“Ik was harstikke bang. Mijn moeder nam contact op met het Rode Kruis in Nederland en via hen weer met het Rode Kruis op de Filipijnen. Met een medewerker van het Rode Kruis maakte ik een plan hoe ik veilig van Coron naar hoofdstad Manila kon reizen om zo bij een ziekenhuis te komen dat mij wél kon helpen. Kon ik bijvoorbeeld wel vliegen met mijn bloedwaarden? Iedereen stond klaar om me te helpen. Ze hebben geregeld dat een ambulance me kwam ophalen van het vliegveld om me naar het ziekenhuis te brengen. Toen zijn ook mijn ouders naar de Filipijnen gekomen. Eenmaal daar in het ziekenhuis werd ik ieder uur gecheckt en als mijn ouders er niet waren bleef er een vrouw van het Rode Kruis bij me. Dat was heel fijn.”
Neem dengue serieus
Het gaat nu beter met Julia, ze is terug in Nederland en haar bloedwaarden zijn weer goed. Ze staat onder controle van tropenartsen.
Had zij dengue kunnen voorkomen? “In vergelijking met andere reizigers die in het hostel zaten, deed ik qua voorzorgsmaatregelen mijn best. Maar ondertussen dacht ik: ach, het zal wel loslopen. Iedereen reist toch tegenwoordig? En ik heb anderhalf jaar in Brazilië gewoond en dat heb ik ook overleefd dus, waarom zou ik dan geen drie weken Filipijnen overleven?”
“Maar dengue moet je serieus nemen. Iedereen kan het krijgen. Draag lange kleding en gebruik die mosquitospray wanneer je naar een land gaat waar dengue voorkomt. Slaap onder een klamboe. Neem voorzorgsmaatregelen om te voorkomen dat je gestoken wordt.”