Vrijwilligers en Ready2Helpers van het Rode Kruis ondersteunden het verzorgingshuis De Bremhorst in De Bilt. Door het coronavirus is er vraag naar extra hulpkrachten in de zorg. Helena van der Veen (36) is een van de Ready2Helpers die diensten draaiden in De Bremhorst.
In december kreeg Helena de Ready2Help-oproep om (licht)dementerende ouderen te helpen in het verzorgingshuis de Bremhorst. Ze twijfelde geen moment. Normaal gesproken werkt Helena als model, maar door de coronacrisis krijgt ze minder opdrachten binnen. Toen ze hoorde dat er een tekort is aan personeel in de zorg, schreef ze zich meteen in als Ready2Helper. “Ik wilde graag iets betekenen voor anderen.” Vervolgens hielp Helena twee dagen in De Bremhorst.
Zwaar begin
Elke dag hielpen twee Rode Kruis-hulpverleners in het verzorgingshuis. De eerste ochtend vond Helena heftig: er was net een man overleden aan het coronavirus. Met het personeel hielden ze een minuut stilte. “Volgens mij had het personeel dit al zo vaak zien gebeuren, dat iedereen een soort van schild opzette om er mee te dealen”, vertelt Helena. “Ik kan me goed voorstellen dat als je dit zo vaak ziet, dat je op een gegeven moment breekt.” Hierna werd de Bremhorst gelukkig coronavrij verklaard.
Helpen
In het begin deden de hulpverleners vooral huishoudelijke taken, zoals het schoonmaken van de badkamer en prullenbakken legen. Daarna werkte Helena in de gemeenschappelijke huiskamer en hielp ze met het eten: koffie en thee zetten, boterhammen smeren en maaltijden rondbrengen. Een keer voerde ze een bewoner die dat zelf niet kon. De Ready2Helper had vooral veel gesprekken. “Ik hoorde veel levensverhalen”. Zo praatten ze over vroeger, hun studietijd en of ze kinderen hebben. “Ik waardeerde het enorm dat de bewoners zo open naar mij waren en persoonlijke verhalen met mij deelden. Bijvoorbeeld over het overlijden van een kindje. Het deed mij veel dat ze mij nog maar net kenden, maar wel in vertrouwen namen.”
Bijzondere momenten
Veel momenten vergeet ze nooit meer. “Ik heb iemand in een rolstoel naar buiten geholpen, zodat ze haar kinderen kon zien. Hier was ze mij heel dankbaar voor. Ze moest veel huilen, omdat ze in een jaar tijd fysiek hard achteruitging. Ze is erg bang om alleen te sterven. We hebben samen nog gezongen. Dit was erg bijzonder”, vertelt Helena. “We hadden een enorm goede klik.” De Ready2Helper merkte dat iets kleins al verschil maakt. “Een vrouw in een rolstoel vertelde mij dat ze zo graag haar handen wilde wassen, maar niet meer bij de wasbak kon. Vervolgens heb ik een beetje water in een teil gedaan en het op haar schoot gelegd, zodat ze haar handen kon wassen. Ze was hier zo blij mee. Het gevoel van water tussen haar vingers vond ze heel fijn. Een klein gebaar betekende dus veel voor haar.” Een andere bewoner vertelde over de eerste ontmoeting met zijn grote liefde bij het tankstation. “Hij was heel grappig en ik had gezellige gesprekken met hem. Achteraf zei hij tegen mij: ik wil niet dat je gaat.”
Lastige momenten
Toch was het werk niet altijd even makkelijk. Een van de bewoners was nog aan het herstellen van corona en was vaak in de war. Ze wist bijvoorbeeld niet meer of het ochtend of avond was en of ze al geslapen had. “Op dat moment wil je haar eigenlijk een knuffel geven, maar dat mag dan niet”, vertelt Helena. Een ander lastig moment was wanneer een man met Parkinson steeds wegwilde, terwijl ze druk bezig was met een andere bewoner. “Ik was bang dat de meneer uit zijn rolstoel zou klimmen en op de grond zou vallen”, vertelt ze. “Het voelde soms alsof ik handen te kort kwam.”
Leerzaam
De tijd in het verzorgingshuis was voor Helena erg leerzaam. “Ik heb nog meer respect voor het zorgpersoneel gekregen, maar zeker ook voor de ouderen.” De Ready2Helper geeft aan dat mensen zich te makkelijk afsluiten voor wat er gebeurt in de ouderenzorg. “Ouderen zijn mensen, zoals jij en ik. Ze zijn al zo lang op aarde; ze hebben echt meer respect nodig. Op de laatste dagen van hun leven moeten we ze het gevoel geven dat we van ze houden en hun extra aandacht geven.”
Dankbaar werk
Van zowel het personeel als de bewoners kreeg Helena complimenten. De zorgmedewerkers waren heel blij dat ze met de bewoners praatten, omdat zij door drukte hier minder aan toe kwamen. “Ze willen me graag nog een keer zien.” Zo’n inzet als bij De Bremhorst is zeker voor herhaling vatbaar als dat nodig is. “Ik kan de hulp bieden die ze nodig hebben. Ik doe het met alle liefde nog een keer”, aldus Helena.
Tekst: Denian Franken
