Op 1 januari jongstleden nam Marcel Vleugels afscheid als bestuurslid Communicatie bij onze afdeling. Zeven jaar zette hij zich in om de bekendheid van het werk van het Rode Kruis te vergroten en… om een aantal misverstanden uit de wereld te helpen.
“Ik heb mijn hele leven in de communicatie gewerkt. Het mooie daarvan vond ik dat ik voortdurend nieuwe mensen ontmoette. Dat waren altijd positieve ervaringen. Toen ik met pensioen ging dacht ik: dát ga ik zeker missen. Daarnaast heb ik in mijn werkend leven veel geleerd – vooral van fouten – en ik vond het zonde daar niks mee te doen. Ik begon te zoeken naar vrijwilligersvacatures en toen kwam ik deze tegen.”
Misverstanden
“Ik ben begonnen met een analyse. Hoe denken mensen eigenlijk over het Rode Kruis? Ik voerde veel gesprekken en kwam erachter dat er grote misverstanden leefden. Bijvoorbeeld: ‘ik hoef niks te geven, want het Rode Kruis heeft toch al genoeg geld’. Dit klopt niet. De activiteiten van de afdelingen zijn echt afhankelijk van de donaties. Wat ook veel mensen niet weten is dat de afdeling bijna volledig op vrijwilligers draait. De bestuursleden krijgen ook niet betaald voor hun werkzaamheden. En nog een groot misverstand is dat vrijwillig gelijk staat aan vrijblijvend. Niets is minder waar. Vrijwilligerswerk is heel serieus werk en moet ook goed gebeuren. De afgelopen jaren heb ik me hard gemaakt om deze misverstanden uit de wereld te helpen. Al is het frappez toujours, je moet je boodschap steeds blijven herhalen.”
Stille pijn
Mooie herinneringen koestert Marcel aan het 145-jarig bestaan van de afdeling. “We organiseerden een rondvaart voor kwetsbare mensen met de Henri Dunant, het schip dat destijds van het Rode Kruis was. Het bestuur hielp mee met het bedienen van de gasten. Een bijzondere ervaring. Ik sprak een man wiens vrouw een aantal jaar geleden was overleden. Hij vertelde me dat hij op het schip voor het eerst weer een warme maaltijd at. Dat soort stille pijn zie je normaal niet.”
Spoorwegen
Marcel kijkt met plezier terug op zijn jaren bij het Rode Kruis, maar hij heeft besloten om zich nu volledig op zijn passie te richten: zijn eigen uitgeverij voor boeken over spoorwegen. “Dit deed ik altijd ernaast, maar de vraag naar boeken neemt momenteel enorm toe. Mensen lezen meer. En door het sluiten van de archieven ben ik achter geraakt met mijn onderzoek. Ik heb een flinke inhaalslag te maken.” Hij ziet de toekomst voor Rode Kruis Maastricht, Meerssen, Mergelland positief. “Ik zie dat de aanwas van nieuwe vrijwilligers stabiel is. Het is een zeer actieve afdeling waar veel gebeurt. Al zal communicatie altijd belangrijk blijven.”
We danken Marcel voor zijn inzet en wensen hem veel succes voor de toekomst!
