Ria Winkens was een aantal jaren vrijwilliger geweest bij het Rode Kruis in Den Bosch voordat ze in 1995 in Maastricht aan de slag ging. Ze bleef er ruim vijftien jaar.
“Aan de periode in Maastricht heb ik veel mooie herinneringen overgehouden”, vertelt Ria. “Omdat ik mijn EHBO-diploma’s al had uit Den Bosch kon ik hier gelijk instromen. Toos Cuijpers gaf hier toen les en zij heeft mij toen enthousiast gemaakt om ook les te gaan geven. Na de EHBO moest je bij het Rode Kruis nog een opleiding in de zorg doen als colonnelid”.
Bij het lesgeven ging Ria uit van situaties uit de praktijk. “Vroeger lagen er kinderkopjes in de straat en ging ik met de leerlingen en een rolstoel naar buiten om te oefenen. Eerst natuurlijk de leerlingen laten proberen met een rolstoel de stoep op te komen om daarna zelf het goede voorbeeld te laten zien. Naast het geven van opleidingen ben ik ook een hele tijd als vrijwilligster geweest bij de Colonne totdat die werd gereorganiseerd vanuit het landelijke Rode Kruis in Den Haag. In het kader van vrijwilligerswerving was de reorganisatie een grote stap en konden vrijwilligers kiezen voor alleen de EHBO in plaats van ook de verplichte zorg.”
Andere functies die Ria in de loop van de jaren heeft gehad zijn Coördinator Opleidingen en Bestuurslid EHBO rampenbestrijding en ook nog Bestuurslid Opleidingen. Ze heeft nog warme herinneringen aan de evenementenhulpverlening tijdens de carnavalsdagen en tijdens de carnavalsoptocht in Maastricht. “Bijzonder waren de strenge kledingvoorschriften uit die tijd, zoals het dragen van een broekrok met pantykousen, witte blouse met stropdas, een chique blazer en een bolhoed of een onhandige baret. Later mochten we in een zogenaamd werkpak komen.”
Legendarisch zijn natuurlijk de popconcerten van onder andere Tina Turner in het MECC. Als je dan bij het podium stond wist je dat het flink aanpoten was. “Als verpleegkundige moest ik soms de keuze maken wel of niet een ambulance bellen omdat je niet alle handelingen zelf mocht doen.” En bij de inzet bij de opening van de TEFAF of die van het Preuvenemint was het geregeld de vraag of de slachtoffers onwel waren geworden van het eten of van het drinken van te veel champagne. “Het was dan wel de bedoeling dat de beschikbare brancards bezet werden door de echte zieken en niet door de ‘zaate luij’”, lacht Ria.
De inzet bij deze evenementen zorgde voor een groot gevoel van onderlinge saamhorigheid. Dat saamhorigheidsgevoel werd ook versterkt bij de collectanten van het Rode Kruis die na afloop van de collecteweek mochten komen kienen. Na ruim 15 jaar stopte Ria in 2011 als vrijwilliger en bestuurslid bij het Rode Kruis. “De opvoeding van de kinderen, haar werk en het volgen van vervolgopleidingen vroegen te veel tijd en aandacht. Verder droeg de zoveelste reorganisatie van het Rode Kruis jammer genoeg niet bij aan het idee om actief te kunnen blijven voor het Rode Kruis. Aan mijn periode bij het Rode Kruis heb ik een goed gevoel en ook nog veel mooie vriendschappen overgehouden.”
Meer over de geschiedenis het Rode Kruis in Maastricht lees je in het gedenkboek 150 jaar.
