Maak kennis met Marina Khablenko: vrijwillig tolk en docent bij het Rode Kruis in Utrecht
Het idee om je huis te moeten verlaten met enkel een rugzak is niet meer zo onvoorstelbaar. Deze harde realiteit trof Marina (40) uit Oekraïne, toen het geweld haar buurt bereikte. “Geen enkele vrouw wil zichzelf voorstellen, samen met haar jonge dochter, op de vlucht uit haar eigen huis,” vertelt Marina. Toch werd dit haar werkelijkheid en nu woont ze in Nederland. Sinds september 2024 is Marina tolk en docent Engels op de opvanglocatie voor Oekraïense mensen van het Rode Kruis in Utrecht. Ze vertelt haar verhaal.
Door vrijwillig reporter: Ahmadullah Amarkhil
“Slechts enkele dagen na mijn vlucht ontdekte ik dat ik zwanger was,” vertelt Marina. “Alleen, in een vreemd land, met een kind en nu in verwachting van een tweede. Middenin een storm van emoties, onzekerheid en hormonen. Dat was best pittig.” Marina woont inmiddels met haar gezin in een klein, knus huis in Utrecht: “Ondanks de vele obstakels kon mijn man Pavlo zich later ook bij ons voegen. Dat was fijn. We hebben geluk dat we ons tweede kind in veiligheid mochten verwelkomen.”
Een leven onderbroken maar niet gebroken
Marina groeide op in Soemy, een stad aan de grens met Rusland. “Voor de escalatie van het conflict leefde ik met mijn man in Kyiv. Daar werkte ik zestien jaar als docent Engels voor volwassenen.” Een baan die ze met liefde deed, omdat ze mensen hielp om nieuwe kansen te creëren.
Sinds september 2024 geeft ze Engelse les aan Oekraïense vluchtelingen in de opvanglocatie van het Rode Kruis in Utrecht. Een mooie manier om iets terug te geven aan haar gemeenschap, vindt ze: “Ik geef óók nog steeds online les aan studenten in Oekraïne. Zo doe ik mijn best om mijn landgenoten te helpen om zich makkelijk te redden hier in hun nieuwe dagelijks leven.”
“Vrijwilligerswerk is hier echt belangrijk”
Marina spreekt vol waardering over de Nederlanders en de vrijwilligerscultuur die ze hier heeft leren kennen: “Het verbaast me hoeveel mensen vrijwilligerswerk doen. Ik bewonder dat, en ik wilde daar ook deel van uitmaken. Daarom ben ik dit vrijwilligerswerk als tolk gaan doen.”
In de opvanglocatie geeft ze les aan mensen die vaak nog met trauma’s worstelen, maar gemotiveerd zijn om te leren: “Voor velen is Engels, naast Nederlands, de taal die ze nodig hebben om hier te communiceren, te werken en te leren. Als ze leren om de Engelse taal beter te beheersen, dan kan dat weer nieuwe deuren openen. Net zoals het mij verder helpt in mijn leven hier.”
Een thuis is veiligheid, niet alleen muren
In hun bescheiden woning in Oudewater hebben ze rust en geborgenheid gevonden. “Alles wat je in deze kamer ziet, komt van de kringloopwinkel,” zegt ze glimlachend. “Het was overweldigend om vanaf nul te beginnen, alles te regelen wat een gezin met kinderen nodig heeft.” Ze is trots op wat ze heeft opgebouwd voor haar gezin, en hoopt ook anderen te helpen met haar werk als tolk op de opvanglocatie.
Een jeugd getekend door oorlog en hoop
Haar tienjarige dochter, Mila, is het best ‘geïntegreerde’ lid van het gezin vertelt Marina. “Ze spreekt vloeiend Nederlands, een beetje Engels en natuurlijk Oekraïens. Op school heeft ze Nederlandse en Oekraïense vriendjes,” vertelt Marina trots. “Ze doet het goed hier, daar ben ik blij om. Maar haar kindertijd werd ook getekend door geluiden die geen enkel kind zou moeten horen. Zij herinnert zich dat, en niet iedereen ziet hoe diep die wonden zijn.”
Marina vindt geluk in de zorg voor haar kinderen én in het helpen van anderen. Taalonderwijs is voor haar meer dan werk. “Wij kunnen allemaal iets doen om een ander te helpen,” zegt ze. “Een klein gebaar kan iemands stressvolle dag een beetje lichter maken. Ik doe dat via taal. Anderen helpen met vriendelijkheid of andere vaardigheden. Dat vind ik mooi.”
Over opvang door het Rode Kruis
Het Rode Kruis, als noodhulporganisatie, biedt al jaren op verschillende plekken in het land steun en opvang aan mensen die gevlucht zijn. Op dit moment zijn we actief op tientallen opvanglocaties in het land, waarvan 5 opvanglocaties in regio Midden-Nederland (Utrecht, het Gooi en Flevoland). In onze regio hebben we daarnaast afgelopen jaren ondersteund op diverse langdurige en kortdurende opvanglocaties. De grootte van deze locaties varieerde tussen 50 en 220 mensen.
