“Het pand is eigenlijk jullie toneel en jullie moeten daarop spelen. En ik moet zorgen voor een goed toneel.”
Collega in Beeld – Cristian Popescu – Facilitair Coördinator
Je bent nu twee maanden bij het Rode Kruis Brabant-Zuidoost, Cristian. Maar voor iedereen die je nog niet kent: wie ben je eigenlijk?
Ik kom oorspronkelijk uit Roemenië, ben nu ruim 30 jaar Nederlander. Ik ben getrouwd, heb een zoon van 34. Ja, wat kan ik nog meer zeggen…
Wat zijn je hobby’s? Wat doe je de rest van de week als je hier niet bent?
Ik ben graag gewoon buiten en wandel graag. Verder is muziek luisteren ook een hobby. Laatst was ik bijvoorbeeld naar een concert in Eindhoven. Rock, ouderwets. Ook lees ik veel. Ik ben heel geïnteresseerd in geschiedenis. Gewoon alledaagse geschiedenis gekoppeld aan oude geschiedenis. En hoe de oude geschiedenis de huidige geschiedenis beïnvloedt. Leren wij iets van het verleden? Soms is dat wel zo en soms niet.
Ah ja, lessen die we eruit kunnen halen. Interessant! En je luistert dus graag muziek. Waar luister je het liefste naar?
Pink Floyd. Genesis, Jean-Michel Jarre. Zegt jou dat iets?
Jazeker! Tof! En je bent nu dus de facilitair coördinator in Brabant-Zuidoost. Wat trok je nou zo aan in de functie? Waarom dacht je direct: ja, dat is iets voor mij!
Kijk, ik kom van een zorgorganisatie. En daar heb ik ook dezelfde functie op een ander niveau vervuld. Ik ben daar met pensioen gegaan en ik wilde gewoon graag iets anders, echt iets meer doen voor mensen. En toen kwam ik de vacature van het Rode Kruis tegen. Dus ik heb gesolliciteerd en zodoende ben ik bij jullie gekomen. Ik werk graag voor mensen. En als ik zeg voor mensen, dan praat ik in het algemene begrip. Voor iedereen die het nodig heeft. En het Rode Kruis spreekt mij aan. Mensen voor mensen.
Ja, daar staan we ook voor. We zijn er voor iedereen die het nodig heeft. En vind je het tot nu toe leuk? Voldoet het een beetje aan je verwachtingen?
“Verwachtingen” is een relatief begrip. Het is wel anders. En iets leuk vinden is iets ander dan iets nuttig vinden, vind ik. Het is wel een heel leuk team. Iedereen heeft een eigen speelterrein binnen de organisatie, maar als jullie bij elkaar zijn dan wordt het echt een team!
De aard van de werkzaamheden moet ik nog wel voelen, zien, analyseren. Soms vraag ik mij dan af “waarom is dit?” of “waarom is dat?”. En vaak is het dan: “dat is het Rode Kruis”. Ons district is geen organisatie met meer dan 1200 medewerkers. Ook het financiële traject is anders dan bij andere organisaties. Maar tot nu toe, laat ik maar zo zeggen, vind ik het stimulerend en doe ik het met plezier.
Wat vind je dan bijvoorbeeld zo “stimulerend”?
Ik vind het ochtend ritueel van de “service” van het koffiezetapparaat bijzonder, want ik was een hele andere manier van denken gewend. Wij hadden bij het vorige bedrijf waar ik werkte een facilitaire dienst. Zeg maar een dienst “hospitality”. En die liepen rond en vulden bij. Het service programma hoefde niet zo vaak als hier uitgevoerd te worden en het was ook een andere machine. Maar hier is de grote service 1 keer per week op de maandag, en dan de dagelijkse kleine service elke ochtend. Dus die heb ik vanochtend gedaan en ik heb een van onze collega’s gevraagd om mee te kijken en mij in de gaten te houden.
Ja, ze zei dat het al heel goed ging! En volgende week mag je de grote van maandag doen denk ik.
Ik zal mijn best doen. En anders breng ik een koffiekan van thuis mee.
Maar het is dus wel veel, uitdagend?
Nou, vooral anders. En dan moet ik sommige dingen nog goed in de vingers krijgen. Laten we het maar zo zeggen. Ik ben ook niet een persoon die met grote carrière verwachtingen komt. Ik ben niet de persoon om te zeggen “ik doe dit” en “ik zal dat doen” en “waarom hebben jullie die niet” en “waarom is dat blauw en niet rood”. Het is zoals het is en mijn wens en doel is om het goed te doen en er het beste van te maken.
Je hebt natuurlijk al een heel werkleven achter je. Wat zijn nou dingen die je op andere momenten in je leven geleerd hebt, die je nu veel toepast in het beheren van het pand?
Geduld. En vragen stellen. En varianten ontwikkelen. Het pand is eigenlijk jullie toneel en jullie moeten daarop spelen. En ik moet zorgen voor een goed toneel. Zo simpel is het. Dus ik kan van alles bedenken, maar als dat niet past of geen antwoord geeft aan jullie behoeftes, dan werkt het niet. Dat is het een beetje en dat heb ik geleerd door de jaren heen. En ik heb ook geleerd hoe het niet moet. Ik heb genoeg voorbeelden gehad door de jaren heen van projecten die dan 2 of 3 jaar na uitvoering toch niet goed functioneerden zeg maar. Maar dat was dan “zo mooi” werd vooraf gezegd.
Oei, ja eerst praktisch, dan mooi.
Ja, ik kan wel een simpel voorbeeld geven. Er waren panden gebouwd in het bos met rieten daken. Heel interessant voor ongedierte. Ik heb toen vooraf een aantal opmerkingen gemaakt over die plannen. Waarom niet gewoon dakpannen? En toen werd mij verteld dat een rieten dak prachtig en mooi is. Dus toen vroeg ik “hebben jullie overleg gehad met de verzekeraar over de brandverzekering?” “Oh nee, daar hebben wij niet bij stilgestaan.” Het is een andere verzekering bij een rieten dak en een andere brandverzekering voor dakpannen. “En hebben jullie overleg gehad met de wespen om zich niet te nestelen in het rieten dak?” Bij wijze van een grapje.
Dus we gaan geen rieten dak op het Rode Kruis-gebouw zetten?
Nee, absoluut niet. Nee, wij gaan voor hoogwaardig, energiezuinig, maar niet van riet. Misschien wel zonnepanelen, want het is een groot oppervlakte en een plat dak. Maar dat is een kwestie van “money”.
Er is geloof ik ook een hele waslijst aan klusjes die moeten gebeuren. Maar heb je ook specifiek een doel of een droom wat je binnen het komende jaar voor elkaar wil krijgen hier?
Ja, de eerste vraag was het meerjarig onderhoudsplan en een Risico-Inventarisatie en -Evaluatie (RI&E), maar die heeft misschien een beetje een ander traject genomen landelijk. Dus ik wacht even met de RI&E. Voor het meerjarig onderhoudsplan heb ik contact gehad met Jolande, onze financiële dame. Ik kan van alles bedenken, want ik kan zo een meerjarig onderhoudsplan maken voor bijvoorbeeld de TU campus, maar dat is niet de situatie bij ons met twee of drie gebouwen. Het moet simpel en overzichtelijk zijn en goed afgestemd op de bestaande situatie van de panden en de financiële opbouw van de jaarrekening. Dus ik ben nu bezig met een voorstel opstelling. En als die af is, zal ik met Ellen en Jolande overleggen of zij het goed vinden aansluiten.
Is dat dan ook de uitdaging hier? Ervoor zorgen dat het wel functioneert en blijft functioneren, maar wel aan de financiële omstandigheden voldoet?
Ja, dat is een uitdaging ja. Een simpel voorbeeld; de lichtpanelen in het plafond, daarvan hadden we een prijs van ruim vijf jaar geleden staan. De prijzen zijn nu bijna het dubbele. En als de lichtpanelen aan het flikkeren zijn, kijken jullie mij natuurlijk met z’n allen aan.
Ja inderdaad, Cristian, we hebben weer last van spoken! Help!
Ja precies! Maar ik heb dus een afspraak met de elektricien geregeld die hier elektra heeft aangelegd, ook een jaar of vijf/zes geleden. Die hebben een offerte uitgebracht voor de panelen en ik heb liever iemand die het pand kent en de installatie kent. In plaats van dat ik een los paneel ergens bestel. Inderdaad, dat kan goedkoper zijn, als ik dan op de ladder klim en zelf vervang. Maar de vraag is dan of die nieuwe past.
En of het dan achter de streep nog goedkoper is.
Ja, precies. Dus de elektricien kan aangeven welk paneel we precies moeten hebben en dan installeer ik die. Soms kan goedkoop duurkoop zijn.
Zeker waar! En is er nog iets wat je graag wil zeggen tegen de vrijwilligers van het Rode Kruis Brabant-Zuidoost?
Als zij willen kunnen ze altijd contact met mij opnemen. Graag zelfs, dat is geen probleem. Heb je vragen omtrent werk, maar ook privé, bouwkunde, elektra, verbouwingen? Dat is allemaal geen probleem. Ik ben hier voor hen. En mij helpen mag natuurlijk ook altijd!
