Wie ben je?
Ik ben Pieter Prince, 65 jaar en sinds drie maanden met vervroegd pensioen. Ik ben getrouwd en heb twee zonen en één kleinzoon. In mijn werkzame leven was ik zweminstructeur en manager van een zwembad. Ik verzorgde ook instructeursopleidingen en begeleidde instructeurs.
Ik heb altijd veel vrijwilligerswerk gedaan. Op mijn 15e begon ik met het organiseren van jeugdkampen, gaf jarenlang EHBO-lessen op basisscholen en was EHBO vrijwilliger op de sportvelden en bij andere evenementen. Ik werkte ook mee op het schip van de Zonnebloem.
De rode draad in al het vrijwilligerswerk is dat ik graag mensen help.
Wat doe je bij het Rode Kruis?
Ik ben vrijwilliger Bevolkingszorg en heb onlangs geholpen bij de watersnood in Maastricht. We vingen in Maastricht heel veel mensen op in een grote sporthal. Door mijn Rode Kruis-pak verwacht men dat ik veel weet, dat is niet altijd zo in een crisis, maar ik ben gewoon aan de slag gegaan. Ik richtte mij niet op de slachtoffers maar juist op de hulpverleners ter plekke. Die waren al lang in touw om voor anderen te zorgen, zonder dat er voor hen gezorgd werd. Toen alles zo’n beetje onder controle was hebben we gezongen met mensen met een beperking.
De brede inzet als Bevolkingszorger maakt het werk interessant.
Hoe ben je bij het Rode Kruis gekomen?
Als manager van een zwembad in Boxtel liet ik mijn medewerkers een EHBO cursus volgen, gegeven door het Rode Kruis. Zo ben ik, samen met mijn collega’s bij het Rode Kruis gekomen. Daarna hebben we ons aangesloten bij ‘Opvang en Verzorging’, wat nu Bevolkingszorg is. We hebben veel cursussen en trainingsavonden gevolgd. De onderwerpen zijn interessant en het zijn allemaal gemotiveerde mensen die iets willen betekenen.
Heb je iets gedaan waar je trots op bent?
De hulp die we gaven bij de watersnood in Maastricht, is me het meest bijgebleven. Daar ben ik echt trots op omdat we die mensen met een beperking heel goed hebben kunnen helpen. Als Rode Kruis waren we herkenbaar, wat heel veel deuren heeft geopend. Het Rode Kruis betekent iets in Nederland. Daar ben ik trots op, daar wil ik bij horen.
Vertel eens een anekdote van tijdens je Rode Kruis werk?
Toen we (alweer lang geleden) vluchtelingen uit Zuid-Sudan opvingen op de vliegbasis Eindhoven, vroeg één van hen mij waar hij kon bellen. Ik verwees hem naar de balie waar ze hem verder zouden kunnen helpen. Hij had geen idee waar ik het over had, en vroeg: “Die balie, is dat hier in Eindhoven?“
Kan iedereen Rode Kruis Bevolkingszorger worden?
Jazeker, mits je een EHBO diploma hebt, een portofoon training en een training bevolkingszorg volgt. Elk jaar volg je vier trainingsavonden en jaarlijks wordt er ook een assessment afgenomen. Deze avonden zijn pittig maar erg interessant! Elke keer komt er een andere spreker met een boeiend onderwerp. Het gaat over ambulances, het organiseren van opvang, het opschalen of juist afschalen, het werken met portofoons, over de wereld achter de schermen, zeg maar. Je moet weten wat je doet en geschoold zijn in bepaalde handelingen.
Bevolkingszorg is een goed georganiseerde en geoliede machine.
Wat voor eigenschappen vind jij dat een Rode Kruis Bevolkingszorger moet hebben?
Je moet kennis en mensenkennis hebben. Je moet heel snel kunnen inschatten dat mensen je nodig hebben. Je moet vooral de mensen zien die niet zo’n grote mond hebben, die niet het hardste roepen en die niet vooraan staan. Die mensen hebben óók hulp nodig, dat moet je kunnen zien.
Met kennis bedoel ik ‘armoekennis’. Armoe draait niet alleen om geen geld hebben. Je moet inzicht hebben in hoe iemand zich presenteert, hoe hij praat, hoe hij zich kleedt, hoe hij er uitziet in die bepaalde context. Iemand in stress heeft altijd armoe. Je moet hem helpen door hem de goede kant op te sturen. Soms is wat aandacht en een kop koffie al voldoende.
Wat maakt vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis voor jou zo waardevol?
Je helpt waar je nodig bent. Het gaat niet altijd om pleisters plakken, maar ook zorgen voor ontspanning en sfeer, zoals het zingen met die mensen met een beperking. Dat geeft veel voldoening. Er is niets mooiers dan hulp te kunnen bieden vanuit het Rode Kruis, met een hele grote club achter je. Je bent nooit alleen en je wordt altijd gesteund.
Tekst: Nicolette van Heesch
