Iedere maand interviewen we een vrijwilliger uit het district. In het interview kom je erachter wat onze vrijwilligers zo leuk vinden aan hun activiteiten bij het Rode Kruis. Deze maand interviewen we Mohammad-Ali Derakhshan. Hij is momenteel evenementenhulpverlener en biker. Lees hieronder het hele interview met Mohammad-Ali!
Kun je je even voorstellen?
Mijn naam is Mohammad-Ali. Ik ben nu ruim 6,5 jaar evenementenhulpverlener bij het Rode Kruis en sinds 2019 ook biker. Qua achtergrond heb ik een IT-achtergrond. Dat heeft dus weinig met hulpverlening of iets medisch te maken. Het leek me leuk om iets bij te dragen, dus zo ben ik bij het Rode Kruis terechtgekomen.
Je hebt het al een beetje verteld, maar wat zijn je bezigheden precies bij het Rode Kruis?
Met name EHBO verlenen als evenementen eerstehulpverlener op grote evenementen. Als biker ben je dus eigenlijk EHBO’er op een fiets. Dan kun je sneller ter plekke zijn als er iets gebeurt. Met name op grote evenementen is dit heel handig. In de binnenstad is het echt ideaal. Een voorbeeld is de Urban Walk. We moesten toen in Rotterdam-Zuid zijn en als biker ben je daar binnen no-time. Daar kun je niet even een loopploeg naartoe sturen vanuit Rotterdam-Noord.
Wat is de reden dat je bij het Rode Kruis bent gegaan?
Ik wilde al heel lang een EHBO-cursus doen, als kind al. Dit kwam er helaas nooit van, dus ik heb toen in een zomer waarin ik niks te doen had een cursus gedaan. Toen ik het EHBO-diploma had wilde ik er natuurlijk graag iets mee doen en zo ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij het Rode Kruis. Evenementenhulpverlener sprak me erg aan, want dan kun je je opgedane kennis ook in de praktijk toepassen. Zo ben ik uiteindelijk bij locatie Rotterdam terechtgekomen. Datgene wat me het meeste aansprak in de evenementenhulpverlening was het gevoel iets bij te kunnen dragen.
Wat is het moment dat je het meeste is bijgebleven?
Ik vond het begin van de coronaperiode een heftige periode. Mijn sociale leven viel helemaal weg, dus ik had meer tijd om vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis te doen. Ik heb veel diensten gedraaid bij het Ikazia-ziekenhuis. We stonden dan bij de ingang om te controleren of mensen wel echt naar binnen mochten. Of ze dus een goede reden hadden om het ziekenhuis in te mogen. In het begin mocht natuurlijk niet iedereen het ziekenhuis in. Wat ik toen heftig vond is dat er toen bijvoorbeeld bij bevallingen niemand mee naar binnen mocht. De vader moest dan buiten blijven staan en dat raakte me wel heel erg.
Een andere heftige gebeurtenis was niet per sé als Rode Kruis-vrijwilliger, maar ik heb er wel mijn opgedane kennis kunnen toepassen. Ik werd gevraagd of ik bij een karaktewedstrijd wilde komen helpen. Tijdens de wedstrijd heb ik moeten assisteren bij het reanimeren. Achteraf viel me op dat ik heel erg rustig bleef. Ik wist precies wat ik moest doen. Dat komt door de Rode Kruis-trainingen. Deze trainingen kwamen hier erg mooi in de praktijk te pas.
Zou je het Rode Kruis aanraden?
Ja, zeker! Ik heb toevallig afgelopen week nog iemand overgehaald voor evenementenhulp. Zij wilde heel graag haar EHBO-diploma halen en iets bijdragen. Ik vertelde haar natuurlijk dat je dit bij het Rode Kruis kon doen en dat je EHBO-diploma dan ook nog eens vergoed werd. Zodoende is zij lid geworden.
