Wie niet genoeg geld heeft om eten te kopen, kan niet vanzelfsprekend bij de reguliere hulpverlening terecht. Soms is er een toelatingsprocedure en een lange wachttijd. Vervelend voor wie acuut in de problemen komt, maar al helemáál voor ongedocumenteerden, die niet legaal in Nederland verblijven en dus niet bij de reguliere voedselhulp terecht kunnen. Het Rode Kruis schiet in dergelijke gevallen te hulp. In samenwerking met lokale stichtingen kunnen we –vaak onzichtbare– hulpzoekenden bereiken.
750 boodschappenkaarten per maand
Enkele Rode Kruis-districten hebben een projectleider die kwetsbare migranten ondersteunt. In Flevoland is dat Helma Brouwer. In Lelystad en Almere deelt zij maandelijks 750 boodschappenkaarten uit. “Albert Heijn betaalt hier een deel van mee,” legt Helma uit. “De kaarten gaan naar voedselpartners die een goed beeld hebben van de kwetsbare mensen. Zij zorgen ervoor dat de boodschappenkaarten bij de juiste personen terechtkomen.”
Die hulpzoekenden zijn soms Nederlanders met financiële problemen, maar vaak ook ongedocumenteerden. Dat zijn personen zonder geldige verblijfspapieren. “Bijvoorbeeld mensen zijn die uitgeprocedeerd, zich nog niet gemeld hebben bij een AZC of hier tijdelijk kwamen om te werken.” Vaak is het voor hen moeilijk of onmogelijk om terug te keren naar het land van herkomst.
Kwetsbare migranten onder de radar
Ongedocumenteerde migranten blijken extra kwetsbaar. Maar zijn ze niet moeilijk te vinden als ze de juiste papieren niet hebben? “Dat is inderdaad een uitdaging,” knikt Helma. “Door hun situatie blijven ze het liefst onder de radar. Toch hebben ze wel sociale contacten en via-via proberen we hun vertrouwen te winnen.”
Het leven van een ongedocumenteerde migrant is zwaar, zo weet Helma. “De onzekerheid en uitzichtloosheid zijn frustrerend en zorgen voor stress. Daarom heeft het Rode Kruis (samen met ongedocumenteerden zelf) een aantal trainingen ontworpen die gaan over het omgaan met stress, de toegang tot de gezondheidszorg in Nederland en het creëren van gezonde leefgewoonten.”
Voedselpartners worden gescreend
De voedselhulp bieden gaat het makkelijkst via stichtingen die in direct contact met de doelgroep staan: kerken, migrantenorganisaties en voedselpartners zoals Stichting Mila in Lelystad of Stichting Wensjes in Almere.
Hoe dan ook, de voedselpartners worden eerst gescreend door het Rode Kruis. Ook omdat landelijke subsidieverstrekkers om cijfers vragen. “Tijdens de pandemie waren de subsidies ruimhartig, maar nu worden ze weer strenger. We willen dan ook een beter inzicht in de in- en uitstroom van hulpbehoevenden.” zegt Helma. “Dat vraagt om intensiever contact met de voedselpartners.”
Bijna een fulltime baan
Helma is geen vrijwilliger, maar in dienst van het Rode Kruis. “Ik ben veel aan het telefoneren en op pad,” vat zij haar dagen samen. “Er is contact met diverse samenwerkingspartners, maar met hulp van vrijwilligers ben ik ook druk met het uitvoeren van spreekuren en het organiseren van workshops.”
Want behalve voedselhulp regelt Helma ook trainingen voor migranten. “Bijvoorbeeld een training omgaan met stress, gebruik maken van je talenten of EHBO.” Bij voldoende interesse zorgt Helma ervoor dat één van de landelijke Rode Kruis-trainers in Almere of Lelystad langskomt.
