Door oorlog, natuurrampen, migratie of andere humanitaire redenen verloren sommige mensen het contact met hun familie. Het Rode Kruis helpt met het zoeken naar vermiste dierbaren en het herstellen van contact. Rode Kruis-vrijwilligers Anne Marie en Annemieke werken voor Restoring Family Links (RFL) Team Midden.
Anne Marie en Annemieke zijn beide werkzaam bij Restoring Family Links (FML) om hun vrije tijd zinvol in te vullen. “Ik had tijd over, zag een advertentie voor RFL-vrijwilligers en solliciteerde meteen”, zegt Anne Marie. Annemieke vult haar aan. “In de basis was het voor mij hetzelfde. Ik ben sinds afgelopen jaar met pensioen en ben gewoon te energiek om achter de geraniums te zitten”, vertelt ze.
Spin in het web
De vrijwilligers voeren intake- en vervolggesprekken met de hulpvragers. “Wij inventariseren en praten met de hulpvragers. Dan gaat alles naar Den Haag (red. afdeling Opsporing en Ondersteuning). Dus wij zijn het gezicht, de handen en de mond voor de echte behandelaars”, geeft Annemieke aan. Anne Marie beaamt dit. “Het is een soort cirkel. Wij spreken de hulpvragers, dan wordt het doorgestuurd naar O&O (red. de vraag), vervolgens stuurt O&O het naar een ander land, dan komt O&O bij ons met een positief/negatief resultaat (red. uitslag of ze de familieleden hebben gevonden) of een check en wij koppelen dat weer terug aan de hulpvragers. Wij zijn echt de link tussen de hulpvragers en O&O”, zegt ze.
Ervaring met beeldbellen
Door corona vinden de gesprekken met de hulpvragers online plaats en daar hebben Anne Marie en Annemieke gemengde gevoelens over. “Voor mij is het persoonlijke contact heel belangrijk. Ik wil eigenlijk liever de gesprekken voeren in een kantoor of kamer. Maar het is fijn dat we ons werk via beeldbellen kunnen doen, anders moeten hulpvragers maanden wachten”, benadrukt Anne Marie. Annemieke valt haar bij. “Ik kan mij nog wel herinneren dat we vorig jaar maart/april begonnen met beeldbellen en dat we dachten ‘nou dat gaat niet, je kan mensen niet lezen en hoe ga je om met emoties’. Maar ik merk nu dat het ons steeds beter afgaat. We worden meer ervaren”, geeft ze aan.
Reacties bij een match
De vrijwilligers gunnen alle hulpvragers een positief resultaat, ook wel een match genoemd (red. dat de gezochte dierbare wordt gevonden). Annemieke kan nog goed haar eerste match herinneren. “Mijn eerste match was van een hulpvrager die haar zoon al lange tijd zocht. Het bleek uiteindelijk dat haar zoon in Amsterdam woonde. Ze was dolblij dat het was gelukt om haar zoon te vinden”, vertelt ze. “We hebben haar toen geholpen om haar zoon te bellen en hij zei: Ik spring in de auto en kom naar het AZC toe!” Ook Anne Marie heeft één match nog in haar geheugen gegrift staan. “Ik had een ervaring met een man, hij zocht zijn vrouw en kinderen. Wij lieten hem de website zien van Trace the Face (red. online fotogalerij van mensen die familieleden zoeken), op het land van herkomst”, zegt ze. “Hij bladerde door de foto’s en ineens zei hij: daar is ze. Hij herkende zijn vrouw. Heel bijzonder!”
Een luisterend oor
Helaas komt er bij veel van de hulpvragers geen match tot stand. Door de digitale mogelijkheden (red. sociale media) om zelf mensen op te sporen gaat het bij RFL om de lastige vragen. Toch is zo dat hulpvragers zonder match zich ook geholpen voelen, omdat de vrijwilligers echt een luisterend oor bieden. “We moeten beseffen dat het lastig en heftig kan zijn om het verhaal weer te vertellen en te herbeleven”, benadrukt Anne Marie. “We merken dat de hulpvragers het wel fijn vinden om hun verhaal te kunnen doen en zich gehoord voelen. Ze hebben dan voor hun gevoel alles geprobeerd om hun dierbare te vinden”, geeft Annemieke aan.
Met passie en plezier
Anne Marie en Annemieke doen het werk bij RFL met veel passie en plezier. “Ik vind het echt heel boeiend, divers en uitdagend werk. Je krijgt er zoveel voor terug. Voor mij gaat het echt om de hulpvragers. Ik wil heel graag iets betekenen voor mensen en door dit werk kan ik dat”, zegt Anne Marie. Annemieke haakt hier op in. “Ik ben HR-manager geweest en vond sollicitatiegesprekken altijd heel leuk. Ik heb een gezonde nieuwsgierigheid naar mensen en dat heb ik hierbij ook weer. Het is gewoon heel dankbaar werk”, vertelt ze.
Tekst: Sabien Gijsberts
