Sòny Witteveen (29) is Bestuurslid Jongeren van het Rode Kruis district Twente. Sòny dacht als jongerenbestuurder mee over de jongerenstrategie. Hoe nemen we mensen mee in de keuzes? is een vraag die hem bezighoudt. Hij ontmoet Fanny Wu (34), die als onderwijskundige op het verenigingskantoor werkt aan de Rode Kruis Academie. Ze praten over de behoeften van jongeren, leren als vrijwilliger en het ‘Is-dit-het-nu?-moment’.
Fanny: “Hoe ben je bij het Rode Kruis terechtgekomen?”
Sòny: “In 2010 werd Haïti getroffen door een verwoestende aardbeving. Ik ben daar geboren en werd op mijn tweede geadopteerd door een echtpaar uit Nederland. De aardbeving had op mij als tiener een grote impact. Ik hoorde veel over de noodhulp en de voedselpakketten die het Rode Kruis aanbood in Haïti. Ik zag wat het Rode Kruis doet in nood. Dit plantte bij mij het eerste zaadje om meer over de organisatie te weten te komen.
Naarmate ik ouder werd, groeide de behoefte om namens Haïti iets terug te doen voor het Rode Kruis. Vrijwilligers hebben hun leven op het spel gezet voor mijn land. Bewonderenswaardig. Ik wilde graag mijn steentje bijdragen. Na mijn studie Bestuurskunde kreeg ik meer tijd en nu ben ik jongerenbestuurder voor district Twente.”
Fanny: “Wat een verhaal! Hoe kun je nu iets terugdoen?”
Sòny: “Jongerenbestuurders kunnen een belangrijke rol spelen bij het realiseren van de doelen van het Rode Kruis. We zien kansen genoeg voor jongeren. Bijvoorbeeld bij de werving, selectie, binding en doorontwikkeling van de jongerenstrategie. Jongeren zijn de Rode Kruis-vrijwilligers van de toekomst. Mijn termijn loopt bijna af – ik ben 29. Ik bouw aan een fundament waar mijn opvolger straks mee verder kan.”
Sòny: “Wanneer begon jij bij het Rode Kruis en waarom?”
Fanny: “Ik werk al lang als onderwijskundige. Na mijn opleiding ben ik in het online leren gerold. Na zeven jaar als learning consultant ging het kriebelen. Dat noem ik het ‘Is-dit-het-nu?-moment’. Ik realiseerde me op dat moment dat ik maatschappelijk relevant wilde zijn. Toen ik een vacature zag bij het Rode Kruis ging er een vlammetje aan en nu werk ik sinds 1 februari van dit jaar op het verenigingskantoor.”
Sòny: “Wat viel jou de eerste maanden op?”
Fanny: “Ik ging van een klein commercieel bedrijf naar een maatschappelijke organisatie van vijfhonderd beroepskrachten en tienduizenden vrijwilligers. Dat is heel leuk. Ik zie nu veel sneller hoe een e-module of training wordt ontvangen. Dat is heel waardevol. We zijn nu druk met het inrichten van de Rode Kruis Academie. Daarmee willen we een grote groep mensen bereiken en iedereen leert anders, dus daar proberen we op in te spelen.”
Fanny: “Wat zou jij willen bereiken, Sòny?”
Sòny: “We hebben een jongerenstrategie en één van de doelen is meer diversiteit in de organisatie. Het Rode Kruis zou nog interessanter kunnen worden voor jongeren. We bieden alle jongeren een plek, ongeacht achtergrond, studie, religie of afkomst. We moeten goed kijken naar de rollen die ze bij ons kunnen vervullen. Sluiten die voldoende aan op de huidige en toekomstige behoeften aan vrijwilligerswerk? Dit is een zoektocht die ik samen met jongeren wil maken. Ik wil kijken naar de mogelijkheden voor een on- en offline wervingsteam van en voor jonge vrijwilligers.”
Sòny: “Wat is jouw grootste leermoment tot nu toe?”
Fanny: “Het opzetten en goed inrichten van de Rode Kruis Academie is een flinke klus, zoiets heb ik nog niet eerder gedaan. We willen zorgen dat het gebruiksvriendelijk is. Op deze plek kan ik prima vooruit.”
Fanny: “En wat heb jij geleerd?”
Sòny: “Je wilt een stabiele, duurzame organisatie zijn voor vrijwilligers. Dan moet je goed luisteren en mensen van onderaf meenemen in de keuzes. In welke fase kunnen we jongeren het beste betrekken bij onze keuzes zodat ze zich gehoord voelen? Dat is een les die ik heb geleerd bij het opstellen van de jongerenstrategie. Je proeft soms de afstand tussen bestuur en vrijwilligers.”
Sòny: “Welke ambitie heb je voor de ontwikkeling van vrijwilligers?”
Fanny: “Het Rode Kruis heeft een visie, een duidelijke stip op de horizon, namelijk vrijwilligers laten leren op een proactieve, toegankelijke en wendbare manier. Toen ik binnenkwam was er nog het oude platform. Daar kon ik als online specialist wel iets mee. Wat zijn de trends en wat hebben onze mensen nodig? Ik wil het ontwikkelen van de vrijwilligers verbeteren.”
Fanny: “Ik ben benieuwd hoe jij het leren binnen het Rode Kruis ervaart.”
Sòny: “Als fijn, ik kan me verder ontwikkelen in mijn rol binnen het bestuur en heb de keuze om me in onderwerpen te verdiepen of te verbreden. Het kapitaal van vrijwilligers wordt op waarde geschat.”
Fanny: “Zullen we een keer koffiedrinken om te kijken hoe we jongeren beter bij het leren kunnen betrekken?”
Sòny: “Heel graag! Ik zie zeker kansen voor het boeien en binden van jongeren. Ze hebben verschillende motieven om zich bij het Rode Kruis aan te sluiten: maatschappelijk betrokken zijn, hun netwerk vergroten of ergens bij willen horen. Daar zouden we nog meer op in kunnen spelen. Maar dat bespreken we wel bij een kop koffie.”
