De situatie in Ter Apel heeft een nieuw dieptepunt bereikt. Asielzoekers die noodgedwongen in Rode Kruis-tenten overnachtten omdat zij anders op stoelen moesten slapen, hebben lange tijd geen eten, drinken en andere hulp van het COA gekregen. “Dit is een onmenselijke situatie en op deze manier kan het Rode Kruis geen goede ondersteunende hulp bieden“, zegt Marieke van Schaik, directeur van het Rode Kruis.
De hele avond en ochtend zaten asielzoekers zonder eten en drinken. Het Rode Kruis heeft daar om 13.00 uur zelf een einde aan gemaakt en gezorgd dat er voedsel en water werd uitgedeeld. Of dat onze verantwoordelijkheid is? Nee, absoluut niet. Maar wij vinden dat niemand zolang zonder eten en drinken mag zitten.
Onmenselijk
“Wij zitten enorm in onze maag met deze situatie”, vertelt Marieke. “We weten dat het personeel van het COA keihard werkt om alles in goede banen te leiden en dat dit zwaar is. Tegelijkertijd zien we dat de mensen op de vlucht de dupe zijn van deze opvangcrisis in Nederland. Dit gaat om mensen op de vlucht op zoek naar een veilige plek. Gezinnen met kinderen. We kunnen niet op deze manier met mensen omgaan. We roepen de overheid en alle verantwoordelijke partijen op om zo snel mogelijk met een oplossing te komen.”
Weg met de tenten
Omdat de situatie onhoudbaar is, heeft het Rode Kruis besloten om de tenten over enkele dagen weer weg te halen. Dat klinkt misschien gek, want het Rode Kruis is een noodhulporganisatie die mensen in nood ondersteunt. Vandaar dat we inderdaad tenten hebben opgezet en voor eten en drinken hebben gezorgd. Tegelijkertijd ligt de verantwoordelijkheid voor het fatsoenlijk opvangen van asielzoekers bij de Nederlandse overheid. “Het Rode Kruis kan dit niet oplossen”, concludeert Marieke. “Dit kan zo niet langer.”
Marieke benadrukt dat het Rode Kruis een onderdeel wil zijn van de oplossing van het asielprobleem. “We willen helpen om mensen in nood te ondersteunen. Maar op deze manier kunnen wij niet werken. Er moet verantwoordelijkheid worden genomen. Asielzoekers verdienen een menswaardige behandeling.”
