Ruim drie weken na de aardbeving blijft de situatie extreem in Myanmar. Toch lijkt de situatie op de achtergrond te raken. Op dit moment leven zeker 200.000 mensen op straat. Het is voor hen niet veilig om terug naar huis te gaan, en de volgende enorme uitdaging staat alweer voor de deur: het moessonseizoen. Toch blijft de nodige aandacht voor het land uit.
De aardbeving heeft een enorme verwoesting achtergelaten in Myanmar en Thailand. Vooral het gebied rondom het epicentrum bij de stad Mandalay is zwaar geraakt. In Myanmar is de ravage te vergelijken met de verwoesting van de aardbeving in Marokko in 2023. Toch is er drie keer zo weinig media-aandacht voor.
Mensen in Myanmar mogen niet vergeten worden
In de regio’s Mandalay en Saiging is een kwart van alle huizen verwoest. Veel mensen slapen op straat of in een tent naast hun huis, van daaruit bewaken ze hun spullen. Naast de hulpgoederen die het Rode Kruis naar het gebied bracht, bouwen onze hulpverleners wc’s en waterpunten, helpen honderden lichtgewonde en zieke patiënten per dag en zetten tenten op, zodat gezinnen ergens tijdelijk kunnen wonen.
“Vorige week alleen al bereikte het Rode Kruis 45.000 mensen met hulp”, vertelt Harm Goossens, directeur van het Rode Kruis. “Maar er wonen 200.000 mensen op straat, die willen we allemaal helpen. Met water, voedsel, dekens en een tent. Maar nu er al zo weinig aandacht is voor Myanmar, raakt het geld snel op. Aandacht zorgt er tenslotte voor dat we donaties krijgen die onze hulp mogelijk maken. We mogen de mensen in Myanmar niet vergeten.”
Volgende ramp staat te wachten
Hoewel een aardbeving slechts seconden duurt, is de impact op de levens van mensen maanden of zelfs jaren. Naar huis gaan, betekent brokstukken weghalen, opnieuw je huis opbouwen. Daar is geld voor nodig.
Harm Goossens legt uit: “Het was dit weekend Nieuwjaar in Myanmar en dat zou een vrolijke tijd moeten zijn. Maar dat is het allesbehalve. Het Rode Kruis biedt mensen hulp, maar wil nog veel meer doen. En snel ook, want nu het regenseizoen voor de deur staat, zal het alleen maar moeilijker worden. Dan wil je niet dat mensen in nog in een zelfgebouwde tent wonen, maar goed onderdak hebben. Want anders staat hen een volgende ramp te wachten.”
