Als hulpverlener voor het Rode Kruis heeft Rodolphe de mensen in Mozambique geholpen na de verwoestende cycloon Idai. Daar was hij onderdeel van de ‘Emergency Response Unit’ (ERU). ERU’s zijn teams van het Internationale Rode Kruis die onmiddellijk inzetbaar zijn bij rampen.
“Zoals je zelf hebt ervaren, moeten er veel moeilijke keuzes worden gemaakt tijdens een hulpverleningsmissie. Wat daarbij kan helpen is een onderzoek om de noden in kaart te brengen van de mensen in het rampgebied. Dit kan op drie manieren, via een discussiegroep van mensen in de gemeenschap, of via een mobiel enquête, of een mix van beiden. Bij een enquête, stuurt Het Rode Kruis vrijwilligers in de localiteiten met een mobiele telefoon om mensen te ondervragen over hun noden om hier een beter beeld van te krijgen. Dit process kan nogal tijdsrovend zijn, een discussiegroep is sneller en makkelijker te organiseren. Hierbij kijk je ook naar de mogelijkheden, heb je genoeg getrained vrijwilligers? Zijn alle dorpen en wijken toegankelijk?”
“Gaan we hulpgoederen geven of laten we mensen zelf bepalen wat zij aanschaffen met een voucher of cash? Dat laatste geeft namelijk de mensen meer vrijheid om te kopen van ze echt nodig hebben gebaseerd op hun eigen prioriteiten, er moet dan natuurlijk wél een functionerende marky aanwezig zijn. Daarnaast kande persoonlijke situatie van mensen kan enorm variëren en daardoor ook de vraag naar hulp. Zo kunnen woningen enorm verschillen. Mensen in dorpen hebben rieten, lemen huizen en zijn gewend dit elkaar jaar te versterken. Deze huizen zijn doorgaans relatief eenvoudig te herstellen, terwijl in de steden de huizen gemaakt zijn van beton en reparatie lastiger, tijdrovender en duurder is.”
“Idealiter regelen we alles lokaal, zodat de lokale economie gestimuleerd wordt. Maar dan moeten wel alle benodigdheden beschikbaar zijn. Daarnaast moeten we de beschikbare hulpgoederen moeten we natuurlijk ook op de juiste manier distribueren. Dit moet veilig, zorgvuldig en je wilt natuurlijk zeker weten dat je de meeste kwetsbare groepen in ieder geval kan bereiken met relavante hulpverlening”
“De duur van een buitenlandmissie van de Emergency Response Unit is meestal 1 maand. Het is erg intensief en je werkt onder hele grote tijdsdruk. Er zijn heel veel verschillende aspecten die op één dag worden besloten en door alles wat er moet gebeuren lijkt het alsof je dag en nacht aan het werk bent. Na een maand ERU neem je afscheid van de lokale vrijwilligers van het Rode Kruis waar je mee samenwerkt. Dat valt heel zwaar, want vaak zijn zij ook getroffen of kennen zij mensen die getroffen zijn.”
