Word vrijwilliger Doneer

Verborgen gebre(u)ken: “Toen hij maar bleef huilen, begon ik me zorgen te maken”

Geplaatst op 10 september 2021

Fietsnietjes, die handige beugels waar je een fiets aan kunt vastmaken, zijn voor sommige kinderen ook een mini-klimrekje. In elk geval wel voor Jim, die graag op de fietsnietjes voor zijn huis klom. Terwijl zijn moeder Wendy aan het praten was met de buurvrouw, hoorde ze een klap en een gil. Met een van pijn verwrongen gezicht kwam Jim naar haar toe. Het was zijn arm. Gelukkig leek het niet gebroken, of toch wel?

“Je schrikt je natuurlijk rot als jouw kind ineens uit een fietsenrek valt. Hij deed dit zo vaak en het ging altijd goed, tot die ene dag. Als je kind huilt of gilt, dan ga je meteen alles controleren. Waar doet het pijn, kun je het nog bewegen? Ik zag wel dat Jim veel pijn had aan zijn arm, maar hij kon hem nog bewegen. Ik nam hem mee naar binnen en gaf hem wat te drinken. Een beetje calendula op de arm tegen de zwelling en een tekenfilm aan voor de afleiding. Dan zou het zo wel over zijn.”

“Ik vroeg me wel af hoe ik die breuk heb kunnen missen. Je gaat dan toch twijfelen aan jezelf.”

Lastig

Alleen ging het niet over. Jim bleef klagen over de pijn aan zijn arm. “Toen hij maar bleef huilen, begon ik me wel zorgen te maken”, herinnert Wendy zich. “Ik controleerde nog eens zijn arm, het was wel wat gezwollen, maar hij kon hem nog prima bewegen. En om nou naar de Eerste Hulp te rijden met ‘alleen’ een kneuzing, dat doe je niet zo snel. Je bent toch bang dat je lastig bent. Of de tijd inpikt van mensen die er slechter aan toe zijn.” Maar toen de pijn na een paar uur nog niet minder werd, besloot Wendy op aanraden van de huisarts toch in het ziekenhuis een foto te laten maken. 

Twijfelen aan jezelf

“Ik was stomverbaasd toen bleek dat zijn arm toch gebroken was. Ik dacht altijd dat je een arm niet meer kon bewegen na een breuk. Maar dat ligt dus maar helemaal aan de plek en ernst van de breuk. Gelukkig kon Jim prima geholpen worden, maar ik heb me er wel lang rot door gevoeld. Dan zit je thuis met zo’n ventje met zijn arm in het gips. En dan vraag je jezelf af: hoe heb ik dat kunnen missen? Niet alleen ik vroeg me dat af,  maar ook wel de mensen om me heen. Je gaat dan enorm twijfelen aan jezelf. De arts vertelde gelukkig dat dit echt wel vaker voorkomt. Je moet goed in de gaten houden of de pijn aanhoudt. Dat is een belangrijke graadmeter.”

Leer een botbreuk herkennen

Het op tijd herkennen van een botbreuk kan ervoor zorgen dat eventueel erger letsel voorkomen wordt. Door het volgen van een EHBO-cursus leer je botbreuken herkennen en weet je hoe je moet handelen bij een (open) botbreuk.

Tips van onze EHBO-ambassadeur

EHBO-instructeur Ramon Weekenstro Rode Kruis

EHBO-instructeur Ramón Weekenstroo

Ramón Weekenstroo, EHBO-instructeur bij het Rode Kruis, herkent dit verhaal. “Verborgen breuken noemen we dat. Zeker bij kinderen is het soms lastig om goed in te schatten of ze blijven huilen van de pijn, of dat ze gewoon erg geschrokken zijn. En als het pijnlijke ledemaat het nog wel ‘doet’, dan is het heel begrijpelijk dat je als ouder niet meteen doorhebt dat je met een breuk te maken hebt. Als je kind blijft huilen en als de plek verkleurt of opzwelt, is het altijd raadzaam om even de huisarts te bellen. Laat in elk geval de arm of het been rusten.”

Wil je meer weten over EHBO en gezondheid?