Hasan (39) is al vijf keer opnieuw op de vlucht geslagen binnen Syrië. Zijn kinderen altijd op de arm. Soms liep hij dagenlang naar een nieuwe bestemming, zoekend naar veiligheid. Onderweg vond hij tijdelijk onderdak in leegstaande, kapotgeschoten huizen, vaak gedeeld met meerdere gezinnen.
Telkens wanneer het leek alsof er even rust kwam, brak er opnieuw geweld uit. Door bombardementen en de komst van gewapende groepen en milities moest Hasan en zijn familie keer op keer op de vlucht slaan.
“Dit is mijn land”, zegt hij. “Het land van mijn ouders, mijn broer, zusjes, ooms en tantes. Hier liggen al mijn herinneringen. Maar ik kan niet eens een muurtje bezitten, laat staan een fatsoenlijke badkamer.”
Hoewel hij nauwelijks genoeg verdient om zijn gezin te voeden, werkt Hasan door – vaak dagenlang zonder pauze. Niet voor zichzelf, maar voor zijn kinderen. “Zij verdienen een plek waar ze veilig kunnen opgroeien. Zij verdienen een goede toekomst.”
Ontheemding de norm
Na 14 jaar conflict is ontheemding in Syrië de norm geworden. Op 8 december 2024 viel de vorige regering. Het land was op, uitgeput en economisch aan de grond. Nu, bijna zes maanden later, staat Syrië nog altijd voor grote uitdagingen. De sancties zijn opgeheven, waardoor mensen wat ademruimte krijgen, maar aanvallen en geweld komen ook nog altijd voor. Er moet bovendien veel herbouwd worden en armoede blijft een groot probleem.
Tekst gaat hieronder verder.
Ruim 7,4 miljoen Syriërs leven als ontheemden in eigen land. Nog eens 6 miljoen mensen zijn gevlucht naar buurlanden als Libanon en Turkije. De situatie in de regio is inmiddels zo complex dat Libanezen juist onlangs naar Syrië vluchtten — en later samen met tienduizenden Syriërs weer terugkeerden. Een pijnlijk patroon van heen en weer bewegen, gedreven door voortdurende dreiging en onzekerheid. Voor veel Syriërs is er geen enkel deel van het land dat echt veilig voelt.
Een humanitaire ramp
Syrië kent al jarenlang een grote humanitaire crisis. 16,5 miljoen mensen zijn afhankelijk van noodhulp. Zeventig procent van de bevolking heeft die hulp nodig om te overleven. Basisvoorzieningen, zoals gezondheidszorg, werk en schoon water zijn schaars. Er moeten nog bergen werk verzet worden, voordat het land de verwoesting, ellende en armoede te boven is.
Terugkeer?
Ruim een miljoen Syriërs zijn sinds eind 2024 teruggekeerd naar hun land. Maar ook zij hebben hulp nodig. Want wat ze aantreffen, is geen thuis — vaak is alles wat ze ooit hadden verwoest.
Maar niet alleen in Syrië – ook in Soedan, Myanmar en Congo leven mensen dagelijks in angst, zonder veiligheid, zonder toekomst.
Voor hen maakt elke vorm van hulp een wereld van verschil. Ben jij die helpende hand?
