Zeg je Nijmegen, dan zeg je natuurlijk de Vierdaagse. Anesthesioloog Hettie Custers (49), die opgroeide in een dorpje vlak bij Nijmegen, zet zich al jaren in als vrijwillige arts tijdens het grootste evenement van Nederland. “Mensen denken al gauw aan blaren prikken, maar daar zijn andere mensen speciaal voor opgeleid. Dat kán ik helemaal niet.”
Hettie vertelt: “Toen ik Geneeskunde ging studeren en daarna arts werd, dacht ik al: het lijkt me leuk om mijn medische kennis ooit ergens anders in te zetten. Vijf jaar geleden raakte ik in gesprek met iemand over vrijwilligerswerk bij de Vierdaagse en van het een kwam het ander. Inmiddels neem ik er ieder jaar een week vrij voor van mijn werk.”
Van alles wat
Wat Hettie aanspreekt aan de Vierdaagse, is het samenwerken in de breedste zin. Ze wijst op de samenwerking met Defensie die bij de medische hulpverlening is betrokken, en de enorme diversiteit aan Rode Kruis-vrijwilligers: “In het ziekenhuis werk ik met chirurgen en anesthesistiologen. Dat zijn toch vaak dezelfde soort mensen. Bij de Vierdaagse loopt van alles rond. Je leert van elkaar én het is heel gezellig samen.”
Zonder alle ziekenhuismiddelen
In haar werk als arts is Hettie opgeleid om mensen te helpen die vitaal bedreigd zijn. “Die zie je ook bij de Vierdaagse. Alleen is hier de uitdaging dat je het zonder alle ziekenhuismiddelen moet doen. Geen bloedonderzoek, geen röntgen – je moet het doen met wat je ziet en weet. Dus je gaat terug naar je medische basis: goed kijken en je rijtjes met kennis afgaan.”
Meer dan alleen spoed
Hettie heeft inmiddels heel veel mooie herinneringen aan de Vierdaagse. Er is één moment in het bijzonder dat haar is bijgebleven: “We behandelden een vrouw die onwel was geworden, waarschijnlijk door een herseninfarct. Een maand later kreeg ik ineens een brief op mijn werk. De vrouw had onthouden wie ik was en waar ik werkte. Ze schreef dat ze zo dankbaar was voor de hulp die ze had gekregen. Dat vond ik heel bijzonder.”
Blaren prikken? Juist niet!
Hettie lacht als ze vertelt over hoe collega’s en andere mensen soms reageren op haar vrijwilligerswerk voor de medische dienst. “Dan vragen ze: ‘Ben je de hele dag blaren aan het prikken?’ Nee, juist niet! Daar zijn andere mensen speciaal voor opgeleid. Dat kan ik helemaal niet. Ik behandel vooral de acute medische gevallen.”
Medische dienst is onmisbaar
Voor wie overweegt om ook vrijwilliger te worden bij de medische dienst, heeft Hettie een heldere boodschap: “Twijfel je omdat je denkt: kan ik dit wel? Dan zeg ik: je hoeft het niet alleen te doen. We helpen elkaar. En twijfel je over de gezelligheid? Die twijfel kan ik ook heel snel wegnemen.”
“Na een inzet ben je heus gesloopt”, vertelt ze tot slot, “maar het is het dubbel en dwars waard. Het werk is ook echt onmisbaar. Zonder medische vrijwilligers kan de veiligheid van mensen tijdens een evenement niet worden gegarandeerd.”
