In het vredige dorp Amizmiz, zo’n 50 kilometer ten zuidwesten van Marrakech, verandert op 8 september het leven abrupt. De aarde beeft met verwoestende kracht en laat een spoor van vernieling achter. Benoit Carpentier van het Internationale Rode Kruis bezoekt Amizmiz na de aardbeving. Daar ontdekt hij, ondanks alle ellende, ook straaltjes van hoop.
Sinds de aardbeving reist Benoit samen met het Marokkaanse Rode Kruis langs de getroffen gebieden. In dit persoonlijke artikel deelt hij een bijzondere ervaring.
Bij onze aankomst in het dorp zien we zoek- en reddingsteams die hun uitrusting inpakken. Tien dagen lang hebben ze onvermoeibaar gezocht naar overlevenden en gewonde mensen verzorgd. De vermoeidheid en emoties op hun gezichten weerspiegelen de uitdagingen die ze hebben doorstaan.
Het leven gaat door, zelfs te midden van de chaos. Als we over de hoofdstraat van Amizmiz lopen, valt op hoe bedrijvig deze is. Slechts een paar huizen zijn beschadigd, en het lijkt bijna alsof er niets is gebeurd.
Maar als we de smalle straatjes in het hart van de stad betreden, wordt de ware omvang van de ramp duidelijk. Honderden huizen zijn als een kaartenhuis boven op elkaar ingestort. Alles wat overblijft, is puin en stof.
Ook openbare gebouwen zijn niet gespaard gebleven. Het lokale ziekenhuis – van cruciaal belang in tijden van nood – staat nog overeind, maar heeft veel schade en is niet langer veilig voor medische behandelingen. Het was het enige ziekenhuis in het dorp. Om gewonden toch te kunnen behandelen, worden er meerdere tijdelijke, medische tenten op straat opgezet.
Op het moment dat we langslopen, wordt in een van deze tenten – gelegen aan de rand van de belangrijkste rotonde waar voortdurend auto’s en vrachtwagens langsrijden – baby Anas geboren.
Het is ontzettend heet in de tent. De zon schijnt genadeloos, en de temperatuur stijgt tot 35 graden Celsius. Er is slechts één bevallingstafel en een bureau aanwezig.
Anas ligt veilig in de armen van zijn moeder, volledig onwetend van de chaos om hem heen. Hij is het derde kind van Nezha, haar tweede zoon, vernoemd naar één van de verplegers die haar hielpen toen ze de kliniek bereikte. Het is een eerbetoon aan degenen die zich onvermoeibaar inzetten om te helpen in deze moeilijke tijden.
Nezha houdt haar pasgeboren baby liefdevol in haar armen en straalt van geluk.
Later op de dag slaagt de lokale afdeling van het Marokkaanse Rode Kruis erin om een tijdelijke faciliteit te vinden, uitgerust met elektriciteit en airconditioning, waar ze de geïmproviseerde kraamafdeling naartoe verplaatsen. Dit is een welkome verbetering van de omstandigheden voor Nezha en andere moeders die in de hete tenten worden verzorgd.
Terwijl we blijven helpen na de aardbeving, doen momenten zoals deze – een moeder die haar gezonde pasgeboren zoon vasthoudt – ons beseffen waarom we ons werk doen. Te midden van alle ellende en chaos, brengen deze bijzondere momenten straaltjes van hoop.
Het Rode Kruis helpt
Hulpverleners van de Rode Halve Maan, zoals het Rode Kruis in Marokko heet, helpen getroffenen van de aardbeving met voedsel, schoon drinkwater, onderdak en medische-, eerste- en psychosociale hulp. Wil jij de mensen in Marokko ook steunen? Doneer dan op Giro 6868, IBAN: NL83INGB0000006868.
