Toen Aron van der Linden in de brugklas zat, kreeg hij een vuurpijl in zijn oog. Het had grote invloed op de rest van zijn leven.
Aron is 13 jaar als hij de middag voor oudjaarsavond door zijn woonplaats Ridderkerk loopt. Overal om hem heen wordt al volop geknald. Wanneer hij een pleintje nadert ziet hij een vriendje dat vuurwerk aan het afsteken is.
De naam van het vuurwerk dat het vriendje bij zich heeft klinkt lief en onschuldig: babyvuurpijltjes. Het ventje steekt een van de pijltjes aan, legt het op de grond en een fractie later klinkt er een knal en gaat bij Aron, die op een meter of tien afstand staat, het licht uit. Aron huilt en schreeuwt. De pijl is in zijn oog ontploft.
Blind kind
“Mijn wereld stortte in”, kijkt hij terug. “Ik lag in het ziekenhuis en kon op de grote digitale klok die op mijn nachtkastje stond niet eens zien hoe laat het was. Met het geraakte oog kon ik niets meer zien, en omdat ik aan de andere kant al een lui oog had zei de dokter tegen mijn moeder: ‘U hebt nu eigenlijk een blind kind want aangezien uw zoon al 13 is, bestaat de kans dat het met dat luie oog ook niet meer goed komt’.”
Kapot schamen
Uit onderzoek blijkt dat liefst 61% van de mensen die tijdens oud en nieuw oogletsel oplopen omstanders zijn. Net als Aron. “Ik had geen vuurwerk op zak. Mijn broer en ik droegen ook altijd keurig een vuurwerkbril wanneer het afsteken begon. Op straat werden we daarom uitgelachen. We smeekten onze moeder of we alsjeblieft zonder ‘die stomme bril’ naar buiten mochten. Ik schaamde me kapot.”
‘Gek’ oog
Met het luie oog kwam het wonder boven wonder weer goed. Met het getroffen oog ziet hij twintig jaar later nog steeds niets. Aron is inmiddels 33, heeft een goede baan bij de overheid en timmert aan de weg als dj en producer. Maar het vuurwerkongeluk net voor de millenniumwissel had grote invloed op het vervolg van zijn leven. En niet alleen omdat hij sindsdien aan één oog blind is.
“Onlangs ben ik voor de zevende keer aan dat oog geopereerd. De laatste vijf operaties waren cosmetisch van aard omdat mijn oog scheef staat. Mijn hersenen kunnen mijn blinde oog niet duidelijk maken wat recht is, daarom wijkt het af naar buiten. Mensen weten daardoor niet of je ze aankijkt of niet. En contact maken doe je toch vooral door te kijken. Vooral als puber was dat funest voor mijn zelfvertrouwen. Toen ik 16 was en er keek een leuk meisje naar me, vroeg ik mij meteen af of ze naar mij keek of naar dat ‘gekke’ oog. Die onzekerheid voel ik tot de dag van vandaag. Twintig jaar later ben ik nog steeds meer met dat ongeluk bezig dan ik zou willen.”
Rust
Zodra het geknal begint sluit Aron zich al twintig jaar op in zijn huis. “Bij elke knal denk ik: o ja, opletten. Misschien ga ik dit jaar maar eens in een hotel in een uitgestorven Zeeuwse badplaats zitten. Lekker rustig. Ik begrijp niet dat de overheid dit nog altijd toestaat; al die slachtoffers ieder jaar. Weet je wat ik ook schokkend vond? Om te zien dat zelfs mensen die er bovenop stonden toen er een vuurpijl in mijn gezicht ontplofte een jaar later weer vrolijk stonden af te steken.”
Idioot
Er wordt nog altijd lullig gedaan over beschermende veiligheidsmaatregelen, zegt hij. “Ik liep een keer eind december met een vuurwerkbril op door Rotterdam toen een vader, die met zijn zoontje vuurwerk aan het afsteken was, mij keihard uitlachte. Ben ik wel even op af gegaan. ‘Ben je nou helemaal gek geworden!’, riep ik. ‘Welk voorbeeld geef je je kind hiermee? Idioot.’”
Onhandig
Met de jongen die destijds de vuurpijl niet in een fles met zand zette, zoals het hoort, maar met alle gevolgen van dien op de grond legde, bleef Aron na het ongeluk gewoon bevriend. “Natuurlijk was het onhandig van hem. Maar het was een ongeluk. Sinds mijn zestiende is het contact verwaterd. Jammer eigenlijk. Ik ben benieuwd hoe hij eraan terugdenkt en welke invloed het op zijn leven heeft gehad.”
One Eyed Jack
Aron probeert een positieve wending aan de ellendige geschiedenis te geven. Van het geld van de verzekering kocht hij muziekapparatuur en begon hij een paar jaar terug een tweede leven als dj-producer. Zijn artiestennaam? One Eyed Jack .-)
Waar hij ook energie van krijgt: zijn verhaal vertellen op scholen. Dan leert hij pubers over de gevaren van vuurwerk. Belangrijkste boodschap: “Laat je lekker uitlachen en zet in godsnaam zo’n bril op. ”
Foto boven het artikel: Richard Sinte Maartensdijk
