Een allesverwoestende zee van vuur houdt de Amerikaanse stad Los Angeles al dagenlang in zijn greep. Duizenden mensen moeten noodgedwongen vluchten voor het vuur en kijken machteloos toe hoe de vlammen steeds verder om zich heen grijpen richting hun huis. In opvangcentra van het Rode Kruis kunnen deze mensen een veilig onderkomen vinden en op adem komen. Collega Naomi was in zo’n opvangcentrum en sprak met slachtoffers van de branden. “De onzekerheid maakt mensen gek.”
Honderden mensen werden vanochtend wakker in één van de opvanglocaties van het Amerikaanse Rode Kruis. Zich afvragend: staat mijn huis nog? Hoe gaat het met mijn buren? Veel vragen en angsten gaan door hun hoofd, maar het belangrijkste: ze zijn nu veilig.
Angst, wanhoop en verslagenheid
Naomi Nolte-Carroll werkt voor het Amerikaanse Rode Kruis en spreekt mensen die alles halsoverkop hebben achtergelaten. Ze vertelt: “Deze ramp raakt iedereen. In de opvangcentra verblijven vooral mensen die nergens anders naartoe kunnen. Ze hebben geen vangnet en zijn in het ergste geval alles kwijt. Ze zijn dan ook heel erg dankbaar voor de hulp die ze krijgen.”
Wat Naomi opvalt is de verschillende emoties die heersen. “Je ziet de onrust en wanhoop bij mensen die niet weten of hun huis nog overeind staat. Ze houden het nieuws angstvallig in de gaten, maar kunnen niets doen. Bij mensen die hun huis in vlammen hebben zien opgaan zie je juist meer rust: hun huis is weg. Er valt niets meer te redden.”
Besef komt later
Buiten de shelter sprak Naomi een vader en dochter die wisten dat hun huis was afgebrand. “Zij waren al bezig met vervolg stappen en zaten in de regelmodus. Ik denk dat ze nog niet echt beseften wat er is gebeurd. Je leeft op de automatische piloot.”
Het vernietigende effect van de branden raakt haar diep. “Wat zo erg is aan branden, is dat het alles totaal verwoest. Bij hulpverlening van eerdere branden heb ik gemerkt dat mensen zich later pas beseffen dat alles weg is en welke herinneringen daarmee ook zijn vergaan.”
Een duidelijke scheidslijn van as
Als je door het getroffen gebied rijdt, kun je precies zien tot waar de branden zijn gekomen. De scheidslijn is een dikke laag as dat soms zelfs nog warm aanvoelt. Meer dan tienduizend gebouwen zijn afgebrand. Tussen het as zijn nog een paar sporen te zien van het leven dat zich op die plek een week geleden nog afspeelde. Een verkoold bedframe of een uitgebrande wasmachine zijn nog het enige bewijs van wat iemands thuis was.
Hulpverleners in actie
Amerikanen die hun huis hebben moeten achterlaten door de branden in Californië kunnen bij het Rode Kruis terecht. Ruim tweehonderd hulpverleners zetten zich in om slachtoffers te ondersteunen. Ze verzorgen eerste hulp, delen eten uit, bieden een luisterend oor of helpen in de opvang.
Zorgelijke weersverwachting, blijvend gevaar
Hoewel de wind is gaan liggen en het vuur zich minder snel verspreidt, is het gevaar nog niet geweken. “De weersverwachting voor aankomende dagen ziet er slecht uit. De wind trekt weer aan waardoor we vrezen dat het vuur weer snel om zich heen slaat”, vertelt Naomi. “Maar we zijn er als Rode Kruis op voorbereid en staan klaar voor iedereen die geraakt is door de branden zolang dat nodig is.”