Zeven jaar geleden liep Khalaf Alkhalaf voor het eerst door het hek bij Ter Apel. Hij was net zijn thuisland Syrië ontvlucht. Nu loopt hij weer over het terrein rond, maar dit keer in Rode Kruis-kleding. “Ik ben trots op waar ik nu sta.”
Khalaf is een jaar of 33. Hoe oud hij precies is, weet hij niet. Feit is dat hij jong is. Jong, maar heel ervaren. Khalaf was pas begin twintig toen hij al met vluchtelingen werkte. Zijn ervaring en de dingen die hij later zelf als vluchteling meemaakte, maken dat hij een extra bijzondere rol vervult nu. In Ter Apel is hij locatiecoördinator, wat betekent dat hij aanspreekpunt is voor onder andere het COA en de politie. Maar doordat hij Arabisch spreekt, is hij ook een spreekbuis voor veel mensen. En misschien wel het belangrijkste: hij brengt hoop.
Hier ben je veilig
“Ja,” zegt Khalaf, “het is dramatisch in Ter Apel. Vooral het gebrek aan communicatie is een groot probleem. Mensen horen niks, dus ze weten niet wat de volgende stap is. Er is ook niemand die hun taal spreekt. Die onzekerheid maakt gek.”
“Gelukkig kan ik goed met de mensen praten en ze dingen uitleggen”, vervolgt hij. “En ik probeer ze gerust te stellen. ‘Jullie moeten geduldig zijn’, zeg ik dan. ‘Het komt goed. Dit is geen permanente situatie. Denk aan wat je allemaal al hebt doorstaan. Je hoeft hier niet meer te vrezen voor je leven.’”
Voorbeeldfunctie
Khalaf merkt dat hij zelf ook als voorbeeld wordt gezien. “Dat vind ik mooi – dat ik kan uitleggen dat het met mij ook goed is gekomen. Zeven jaar geleden had ik niets. Inmiddels spreek ik de Nederlandse taal, heb ik een Nederlands paspoort, ik heb een master afgerond en een baan die ik graag wilde. Zolang je maar doorzet en er gewoon voor durft te gaan.”
Trots zijn
Tijdens zijn werk in Ter Apel hoort Khalaf iedere dag de meest hartverscheurende verhalen. En hoewel de verhalen hem raken, neemt hij het leed van andere mensen niet mee naar huis. Dat wil zeggen: niet meer. “Tien jaar geleden kwam ik soms huilend thuis”, vertelt hij. “Inmiddels is dat niet meer zo. Dat kan ook niet, als je dit werk wilt blijven doen.”
Khalaf hoopt nog heel lang andere mensen te mogen helpen, waar ook ter wereld. “Ik ben trots op waar ik nu sta en ik hoop dat de mensen die nu in Ter Apel zitten ook gauw een plek vinden waar zij aan hun toekomst mogen werken, zodat ook zij op een dag trots op zichzelf durven te zijn.”
Meer over asielopvang
Al maanden roept het Rode Kruis op om de situatie van asielzoekers in Nederland te verbeteren. Er is een structurele oplossing nodig. Lees hieronder meer over hoe wij helpen en wat wij juist niét doen (en waarom niet).
Foto boven: Khalaf in gesprek met hulpvragers bij Ter Apel.
