Negen kinderen, een boerderij en een leven opgebouwd met hard werken en toewijding. Maar het geweld in Soedan veranderde alles. Khaldia (46) had geen keuze: met slechts een paar tassen en vier van haar kinderen vluchtte ze, vastbesloten om hen in veiligheid te brengen. Waarheen? Dat wist ze niet. Alleen dat ze moest blijven lopen.
Niet alleen Khaldia, maar meer dan 12 miljoen andere mensen in Soedan zijn op de vlucht voor het geweld. Nergens ter wereld zijn dat er zoveel. Velen komen in vluchtelingenkampen in Soedan terecht of steken de grens over naar buurland Zuid-Soedan. Vaak zonder eten en drinken. Veel van hen zijn zwak of gewond door het aanhoudende conflict.
Je dochters beschermen
Um Mohammed woonde samen met haar dochters in de Soedanese stad Madani. Maar het geweld kwam steeds dichterbij. Haar grootste angst? Dat haar dochters niet veilig waren. In dit conflict lopen vrouwen en meisjes namelijk een groot risico om slachtoffer te worden van seksueel geweld. Voor Um was de keuze duidelijk: vluchten, samen met haar dochters.
Maar de pijn van haar verloren thuis is groot. “Ik huil in de badkamer, zodat mijn kinderen het niet horen en niet voelen hoe gestrest ik ben. We lijden enorm sinds het begin van de oorlog”, vertelt ze.
Een ziekenhuis vol gewonde vluchtelingen
In Renk, een grensstad in het noordoosten van Zuid-Soedan, komen veel gewonde vluchtelingen vanuit Soedan aan. In het ziekenhuis voeren chirurgen van het Internationale Rode Kruis levensreddende operaties uit. Sinds december zijn dat er al meer dan 250.
De hoeveelheid mensen die naar Zuid-Soedan komt legt een enorme druk op de beschikbare medische middelen. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft Zuid-Soedan op dit moment ook te maken met een cholera-uitbraak. Dit maakt de situatie in ziekenhuizen nog nijpender.
Op de vlucht met je kinderen
Na een lange, onzekere reis kwam ook Khaldia uiteindelijk in Zuid-Soedan terecht. Haar man bleef achter op de boerderij om voor het vee te zorgen. Haar oudste zonen raakten verspreid over Soedan, op zoek naar veiligheid. Geen dag gaat voorbij dat ze niet aan hen denkt.
Samen met vier van haar kinderen bereikte Khaldia een vluchtelingenkamp nabij Shandi. Maar toen ze aankwam, was er niets. Er waren geen tenten, geen matten, geen dekens. Er was niet eens een plek om te slapen.
Levensreddende hulp van het Rode Kruis
Gelukkig kreeg Khaldia financiële hulp van het Rode Kruis. Daarmee kon ze dekens, waterflessen en eten kopen. Deze manier van hulp is van levensbelang voor Khaldia en haar dochters. Het lukt nu om in ieder geval één maaltijd per dag aan haar kinderen te geven.
De uitdagingen zijn groot, en het gemis van haar man en zonen zwaar. Toch blijft Khaldia moed houden om het leven samen met haar dochters weer op te pakken. Haar verhaal is een voorbeeld van de veerkracht van vluchtelingenfamilies die er alles aan doen om opnieuw te beginnen, ondanks dat hun hele leven overhoop is gehaald.
Help mee
Ziekten, honger en veel geweld: er is een enorme humanitaire ramp gaande in Soedan. Het Rode Kruis helpt onder andere met tenten, medische hulp, eerste hulp en mentale ondersteuning. Maar er is nog veel meer hulp nodig. Steun jij onze hulp met een gift? Help mee via de knop hieronder of geef op Giro 6868 onder vermelding van ‘Soedan’.