In juni zijn twintig procent meer migranten verdronken tijdens de boottocht van Noord-Afrika naar Europa dan in dezelfde periode vorig jaar. Dat blijkt uit cijfers van de International Organization for Migration (IOM). Het Rode Kruis maakt zich zorgen en vreest dat meer mensen in de komende maanden de gevaarlijke oversteek zullen wagen.
Rode Kruis-hulpverleners in Libië en Tunesië zien steeds meer lichamen aanspoelen aan de kust. Het zijn de stoffelijke overschotten van migranten die Europa probeerden te bereiken via de Middellandse Zee. Alleen al in juni hebben zij 26 lichamen geborgen in Libië en meer dan 30 lichamen in Tunesië.
Volgens Francesco Rocca, hoofd van het Internationale Rode Kruis (IFRC), is de ontwikkeling zorgelijk. “We moeten deze cijfers niet zien als statistieken. Ieder persoon die de reis niet overleeft, is iemand die de hoop had op een betere toekomst. Een persoon met familie en vrienden die van hem of haar houden. We kunnen onze ogen hier niet voor sluiten.”
Vast op zee
Daarnaast verkeren veel migranten in problemen op de Middellandse Zee. De Italiaanse overheid heeft sinds april haar havens tot onveilig terrein uitgeroepen vanwege COVID-19. Schepen met migranten aan boord kunnen niet altijd aanmeren, worden naar andere landen gestuurd of liggen zeer lange tijd op zee. Dit zorgt ervoor dat de migranten in lastige omstandigheden aan boord zitten, zonder toegang tot gezondheidszorg of andere hulpverlening.
Op de vlucht voor vluchtelingkampen
Ondanks de restricties komen in Italië grote aantallen vluchtelingen aan. Volgens de VN meren op dit moment zelfs twee keer zoveel mensen aan als in dezelfde periode vorig jaar.
“We zien dat mensen jaar na jaar deze gevaarlijke reis blijven maken. Onze vrees is dat de situatie alleen nog maar erger wordt door de economische crisis die volgt op het coronavirus”, aldus Rocca. De slechte omstandigheden in vluchtelingenkampen in Noord-Afrika maken dat veel migranten hun leven in de waagschaal leggen in de hoop op een beter bestaan.
“We weten dat migranten geen goede toegang hebben tot gezondheidszorg en hygiënevoorzieningen. Ze zijn vaak te bang om hulp te zoeken wanneer zij ziek zijn in deze coronatijd. In vluchtelingenkampen is het nauwelijks mogelijk om genoeg afstand te houden. Dit kan er allemaal voor zorgen dat mensen de beslissing nemen om deze gevaarlijke reis te ondernemen.
