Sinds het conflict in het Midden-Oosten escaleerde, zijn honderdduizenden Libanezen op de vlucht. Velen leven op straat of zoeken veiligheid in Syrië, waar het ook onveilig is. Bastiaan van Blokland werkt voor het Rode Kruis in de Libanese hoofdstad Beiroet en ziet dat de nood met de dag toeneemt. Het staakt-het-vuren biedt een sprankje hoop in het zwaar getroffen land.
Vanuit zijn hotelraam ziet Bastiaan de bommen vallen en op straat hoort hij verhalen van mensen die alles hebben verloren. “Voor mensen in Libanon is dit de zoveelste ramp waar ze mee te maken krijgen. Mensen zijn boos, verdrietig en ontzettend gestrest. In 2019 ervaarde het land een zware economische crisis. Dit werd gevolgd door de explosie in Beiroet, een zware Covid-periode, en nu dit. Alle ellende versterkt elkaar en heeft grote gevolgen voor de bevolking in het land.”
Wie worden er in Libanon het hardst getroffen?
“Veel mensen vluchten voor het conflict vanuit Zuid-Libanon naar het noorden of zelfs naar Syrië, waar het ook onveilig is. Mensen zoeken veiligheid op de straten in de hoofdstad Beiroet, waar ze in zelfgemaakte tenten leven. Of ze vluchten juist diep de bergen in, waar hulpverlening moeilijk toegankelijk is.
Zo sprak ik een man, Mounir, die was gevlucht vanuit het zuiden van Libanon. Hij vertelde me dat het gebied waar hij en zijn gezin vandaan komen, plotseling werd gebombardeerd. In één keer moesten ze alles achterlaten en vluchten richting het noorden, waar ze nu verblijven in een opvangcentrum. Ze konden zelfs geen kleding meenemen. Mounir spreekt over een tragedie voor zijn hele land.”
Hoe gaat het Rode Kruis daar te werk?
“Het Rode Kruis zet zich dag en nacht in voor mensen in nood. Vrijwilligers die ik sprak waren in de stad Nabatieh, in Zuid-Libanon, aan het werk toen zij de stad zagen oplichten nadat een raket insloeg. Het regenden stof en stenen. De vrijwilligers renden naar het huis dat door de raket was geraakt, waar ze een ravage aantroffen met een zee van vuur. Een moeder kwam met haar kinderen huilend naar beneden en schreeuwde om hulp. De hulpverleners bleven totdat ze er zeker van waren dat er niemand meer onder het puin lag.
Niemand had ooit gedacht dat de ravage die hier is aangericht zo enorm zou zijn. De verwoestingen zijn zo ongekend, dat zelfs het Rode Kruis-kantoor in Nabatieh geëvacueerd moest worden. Het geweld heeft een enorme impact op de hulpverleners. Zij staan hier als vrijwilliger, maar worden tegelijkertijd hard geraakt door het geweld. Sommigen zijn zelf ook gevlucht. Toch zullen onze hulpverleners niet stoppen, en blijven zij klaarstaan voor mensen in nood.”
Wat hebben mensen in Libanon nú nodig?
“De humanitaire noden in Libanon groeien met de dag. Basismiddelen zoals voedsel, water en hygiëneproducten zijn hard nodig voor mensen die zijn gevlucht. We blijven ons inzetten, maar meer hulp is hard nodig.”
Wat betekent het staakt-het-vuren voor mensen in Libanon?
“Met het staakt-het-vuren in Libanon hopen we dat er een einde komt aan het geweld. Het biedt hoop en stabiliteit in het land. Mensen gaan nu massaal terug naar hun huizen die ze moesten verlaten. De afgelopen maanden hebben mensen in Libanon zwaar geleden onder het conflict. Veel mensen zijn om het leven gekomen of gewond geraakt, en zijn hun familie, huizen en inkomens verloren. Hoewel het staakt-het-vuren een sprankje hoop biedt voor de getroffenen, blijven er spanningen in de regio en blijft de humanitaire situatie in Gaza onacceptabel.”
Dit is een tijd om te helpen
In Libanon, Gaza, Syrië en andere conflictgebieden kijken we goed naar welke hulp het hardste nodig is. We bieden onderdak, medische zorg, voedsel en helpen families elkaar terug te vinden. Waar het conflict zich ook voordoet, het Rode Kruis kiest nooit partij. We staan altijd achter de slachtoffers. We helpen wie dan ook, waar dan ook, waarom dan ook.
Juist als we ons misschien niets bij de nood kunnen voorstellen, is het tijd om te helpen. Ook voor jou. Help mee met een gift voor onze hulpverlening. Doneren kan via Giro 881, IBAN: NL33INGB0000000881, of via de knop hieronder.
