Wanneer je iemand helpt, word je daar zelf ook blij van. Sterker nog, er komen gelukshormonen vrij die je een zogenaamde helper’s high kunnen bezorgen. Daarvoor hoef je geen heldendaden te verrichten. Soms zit het juist in een klein gebaar. Een arm om iemand slaan die het moeilijk heeft. Of je zitplaats in de trein afstaan aan een zwangere vrouw.
Door anderen te helpen, help je ook jezelf. In de psychologie noemt men dat een helper’s high. Wanneer je iemand helpt, maken je hersenen ‘gelukshormonen’ als endorfine en oxytocine aan. Daarbij snijdt het mes dus aan twee kanten.
Blijer, gezonder en minder stress
“Iets kunnen betekenen voor een ander maakt ons blij, gezonder én zorgt ervoor dat we minder stress ervaren”, aldus klinisch psycholoog Roos Woltering. “Het is goed voor ons gevoel van eigenwaarde. Ik denk dat anderen helpen bovendien onze eigen problemen relativeert. De focus op je eigen ellende verdwijnt en wordt vervangen door dankbaarheid voor wat je hebt. Als je bijvoorbeeld een dagje bij de voedselbank helpt terwijl je zelf in de supermarkt altijd gedachteloos je karretje volgooit, is de kans groot dat je de volgende dag in de Albert Heijn je zegeningen telt. Je realiseert je dan dat het een luxe is om te kunnen kopen wat je wilt.”
Elke dag een goede daad
Journalist Rachel van de Pol besloot een jaar of vijf geleden dat het tijd was om de wereld te verbeteren. Iedere dag verrichtte ze een kleine goede daad en beschreef die in haar blog ikreddewereld.nl. Van het wassen van de ramen van de buurvrouw tot het geven van een lift aan een jongen die de bus had gemist.
Kleine dingen
“Toen ik vegetariër werd, besloot ik anderen daar niet mee lastig te vallen. Ik was er weliswaar vol van, maar het was mijn beslissing en ik wilde niemand ‘bekeren’. Toch het viel mij op dat mensen in mijn omgeving mijn voorbeeld volgden. Dus ik dacht: met welke kleine dingen kan ik nog meer positieve impact realiseren? Wat als ik af en toe ga bloggen over kleine dingen die een positieve invloed hebben op je omgeving en de wereld?”
Echte ontmoetingen
De geluksstofjes dwarrelden bij haar niet alleen rond vanwege de boost die haar gevoel van eigenwaarde keer op keer kreeg. “Ook de daden waarbij ik ineens écht contact kreeg met mensen, bijvoorbeeld daklozen of vluchtelingen, gaven mij een goed gevoel.”
Kijk eens om je heen
Ook nu de 365 dagen chronisch helpen al lang en breed voorbij zijn, merkt Van de Pol nog altijd dat het ‘helpjaar’ haar leefpatroon heeft beïnvloed. “Ik kan iedereen adviseren vaker om zich heen te kijken. Dit klinkt misschien gek: maar net als bij hardlopen kun je het trainen. Dus als je het vaker doet, gaat het makkelijker. Als je besluit om goed te kijken of je iemand kunt helpen of een praatje kunt maken, wordt dat een tweede natuur. Ik denk dat we in deze wereld soms bijna vergeten hoe essentieel en fijn het contact met anderen is.”
De vergelijking met sporten is een goede, en niet alleen vanwege het trainingsaspect, reageert psychologe Woltering. “Van helpen kunnen je hersenen in een soort genotstoestand schieten. Net als wanneer je verliefd bent, chocolade eet of hardloopt.”
Ook iets doen voor een ander?
Binnen het Rode Kruis zijn er genoeg mogelijkheden. Van eenmalige inzet tot een langer durend project.