Leven van dag tot dag, zonder te weten of je de volgende dag zal halen: dat is het leven voor de mensen in Gaza. En zo ook voor onze hulpverleners ter plaatse. Want terwijl zij anderen proberen te beschermen en te helpen, zijn onze collega’s ook mensen die elke dag vrezen voor hun leven.
Het eerste waar Amr aan denkt als hij wakker wordt, is voedsel en water regelen voor zichzelf en zijn familie. En wanneer dat geregeld is, gaat hij aan het werk.
Amr Ali is een redacteur bij de Palestijnse Rode Halve Maan (PRCS), zoals het Rode Kruis in Gaza heet. Net als ieder andere burger in Gaza, worstelt ook hij om zijn familie te beschermen tegen het aanhoudende geweld. Geen dag gaat voorbij zonder zorgen over zijn gezin en geliefden. Als onderdeel van zijn werk bij de Palestijnse Rode Halve Maan documenteert Amr de activiteiten van de PRCS, zoals de distributie van voedsel, water en hulpgoederen, en praat hij met vele mensen in nood.
“Ik sprak met mensen die momenteel onderdak hebben in het PRCS-gebouw”, vertelt Amr via WhatsApp. “Mensen vragen me: ‘wat moet ik doen? Waar moet ik naartoe, en hoe kunnen we onze kinderen beschermen?’ Maar ik heb het antwoord niet, omdat ik dezelfde vragen heb.”
Verhalen van verlies
Als onderdeel van zijn werk probeert Amr schendingen van rechten en het lijden van mensen in Gaza te belichten. Hij praat met collega’s en ontheemde personen die verblijven op het hoofdkantoor van de PRCS, en hoort verhalen van verlies, letsel, evacuatie en pijn.
“Er zijn zoveel tragische verhalen die in mijn geheugen gegrift staan. Van ervaringen bij het helpen van gewonde mensen in nood, tot het bijstaan van de families van overledenen. Deze gebeurtenissen zal ik nooit vergeten. Ik worstel met slapeloosheid, omdat ik bang ben dat mijn geliefden hetzelfde zal overkomen”, vertelt hij.
Ook vrienden van Amr zijn getroffen door het geweld. Ze moesten vluchten uit Gaza-stad naar het zuiden van de Gazastrook. Tijdens deze lange tocht, die ze te voet aflegden, hoorden ze de bommen langs de weg afgaan.
“Een zus van een vriend was doodsbang, verstijfde, en kon op dat moment niet bewegen. Mijn vriend moest haar helpen lopen, terwijl hij ook zijn drie jonge kinderen hielp”, vertelt Amr. Gelukkig heeft de hele familie heeft het uiteindelijk gehaald.
Zelf op de vlucht
Vanwege het conflict verlieten Amr en zijn familie het noorden van Gaza en vluchtten zij naar het huis van zijn broer in Khan Yunis, waar op dat moment ook dertig andere mensen verbleven. Amr weet niets over de huidige toestand van zijn eigen huis. De laatste update die hij ontving, was een foto waarop te zien was dat zijn huis gedeeltelijk beschadigd was. Maar het is niet zijn huis waar hij zich het meeste zorgen over maakt, nog veel meer zorgen maakt hij zich over alle kinderen in Gaza.
“De kinderen worden extra hard getroffen. Ze zijn bang en weten niet wat er gebeurt of waarom het gebeurt. Ik probeer met ze te spelen en maak harde geluiden om ze af te leiden van wat er buiten gebeurt.” Amr gaat verder: “Een paar dagen geleden vroeg mijn eigen kind me of ik een boterham kon maken, omdat hij honger had. Ik kon hem niets geven, omdat we geen bloem en geen brood hebben. Ik voel me een nutteloze vader, die zijn kinderen niet eens kan voeden.”
Van de radar verdwenen
Naarmate de situatie verslechterde, is Amr gedwongen met zijn familie verder naar het zuiden te vluchten. Ze kennen daar niemand. Momenteel wonen ze in een tent.
En zoals vele anderen die in de crisis zijn beland, is Amr uit beeld verdwenen. De vernietiging van infrastructuur hebben communicatie bijna onmogelijk gemaakt – zelfs voor een communicatiespecialist zoals Amr. Recente pogingen om weer in contact te komen met collega Amr, waren onsuccesvol.
Helpen terwijl je je zorgen maakt
Amr’s situatie is één van de vele waar mensen over de gehele Gazastrook mee te maken hebben. Voedsel en water worden schaarser, en infecties nemen verder toe zolang het geweld niet stopt en er niet meer hulp wordt binnengelaten.
Sinds het begin van het conflict komen hulpverleners en vrijwilligers van de Palestijnse Rode Halve Maan in actie. Ze bieden medische zorg in ziekenhuizen en klinieken, verzorgen de ambulancediensten, verspreiden informatie over gezondheid, en bieden psychosociale ondersteuning aan mensen in Gaza. Ook coördineren teams de ontvangst en distributie van levensreddende hulp, zoals voedsel, water, medicijnen en andere noodhulp. Dit doen ze ondanks hun eigen zorgen over het lot van hun familie en de uitdagende omstandigheden waarin ze zelf leven.
