Toen eind februari het conflict in Oekraïne escaleerde, stond heel Nederland te popelen om de Oekraïense vluchtelingen te helpen. Dat bleek ook wel uit de opbrengst van Giro555: tijdens de actieweek in maart werd ruim 106 miljoen euro gedoneerd. Monique Winkel wilde graag meer doen dan geld geven en besloot samen met haar man om een kamer in hun huis beschikbaar te stellen als opvangplek. “Dat ik dit voor iemand kan doen, voelt heel erg goed.”
“We zijn gewoon gaan googelen, mijn man en ik”, begint Monique. “We hadden een kamer leeg staan met een douche en een apart toilet. Dus we dachten: die ruimte kunnen we best met andere mensen delen.”
Direct de koffers gepakt
Monique en haar man kwamen uiteindelijk bij Vluchtelingenwerk terecht. Vluchtelingenwerk begeleidt samen met het Rode Kruis en een aantal andere hulporganisaties de particuliere opvang van Oekraïense vluchtelingen.
“Een tijdje na onze inschrijving werden we gebeld. De mevrouw die ik aan de lijn had, zei dat ze ons heel geschikt vond. Ze legde uit dat er ook veel mensen zijn met de beste intenties, maar waarbij je op voorhand al weet dat het niet gaat werken. Mensen die hun kinderen bijvoorbeeld bij elkaar op één kamer leggen om een ruimte vrij te maken. Dat is niet helemaal de bedoeling. Je weet namelijk niet voor hoelang je iemand in huis neemt. Het moet wel vol te houden zijn.”
Na het telefoontje volgde nog een aantal praktische zaken, zoals het aanvragen van een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG). “Uiteindelijk werden we weer gebeld, nu met de boodschap dat er een mogelijke match was met een vader en zoon uit een opvanglocatie bij ons in de buurt. Een dag na dat telefoontje zijn we naar de opvanglocatie toe gegaan en hebben we kennisgemaakt met onze gasten. Ik had foto’s gemaakt van ons huis, zodat ze een beetje konden zien hoe en wat. Ze gingen heel graag met ons mee en hebben direct hun koffers gepakt.”
Gezelligheid
Het zijn Andrii (17) en zijn vader Vladimir die bij Monique en haar man intrekken. Ze komen uit Charkov – het noordoosten van Oekraïne. De eerste paar dagen was het even wennen, vertelt Monique. “Maar het zijn zulke lieve en fijne mensen. Enerzijds zijn ze heel erg op zichzelf, maar anderzijds brengen ze juist ook gezelligheid met zich mee. Soms eten we met elkaar: dan kookt de vader voor ons of wij voor hen. En dan eet je allebei hele andere dingen.”
Hoelang Andrii en zijn vader nog bij Monique en haar man in huis blijven, is niet bekend. “Ondertussen werkt Andrii wel keihard om zijn toekomst in Nederland verder vorm te geven. Hij volgt thuisonderwijs en wil volgend schooljaar graag aan de Technische Universiteit gaan studeren.”
Ik ga jou helpen
Hoe het is als er plotseling mensen in je huis wonen die zijn gevlucht uit een ander land? “De eerste paar dagen was het best een beetje onwennig”, geeft Monique toe. “Maar ik ben zo blij dat ik dit kan doen. Want stel je voor dat je morgen zelf je koffers moet pakken en weg moet gaan naar een onbekend land. Dan hoop je toch dat er iemand is die zegt: kom, ik ga jou helpen. Dat ik dit nu voor iemand kan doen, voelt heel erg goed.”
