Het is zondagochtend en Harrie geeft een spinningsles aan 25 enthousiaste sportievelingen. Iets wat de gecertificeerde sportinstructeur al bijna twintig jaar doet. Maar dan gaat het plotseling mis…
Halverwege de les start Harrie een intervaltraining. Er worden korte aanvallen ingezet en de hartslag schiet omhoog. De groep staat op de pedalen, gebogen over het stuur, vastberaden om alles te geven. Op de beats swingt iedereen op de pedalen mee. Ook Harrie, maar dan gaat plots bij hem het licht uit. “Niemand had iets in de gaten. En met een harde dreun lag ik -hoorde ik achteraf- levenloos op de vloer.”
Duizeligheid
Het zijn herinneringen aan een zondagochtend die zijn leven volledig op zijn kop zette. “Tijdens de warming-up voelde ik me al niet helemaal lekker, ik was een beetje duizelig. Maar je hebt 25 deelnemers voor je die een fanatieke les van je verwachten,” vertelt Harrie. “Die duizeligheid kon ik niet plaatsen. Ik had goed gegeten en vooraf zelfs nog drie kwartier op de crosstrainer gestaan.”
Harrie neemt zichzelf voor om na de les even de huisartsenpost te bellen. “Ik vertrouwde het niet en wilde even mijn bloeddruk laten meten. Of het zou misschien een virus kunnen zijn, dacht ik”. Maar de huisartsenpost haalt Harrie niet.
12 minuten
Harrie valt vanuit de staande houding ineens naar links van de fiets, wordt hem later verteld. Met zijn nek valt hij op de rand van het podium en blijft roerloos liggen. Drie deelnemers die kunnen reanimeren schieten snel te hulp, en de hulpdiensten worden gebeld. Er is gelukkig ook een AED aanwezig, die hem drie schokken moet toedienen om zijn hart weer op gang te krijgen- vertellen de redders hem achteraf. Maar liefst 12 minuten is Harrie ‘dood’.
Harrie ontwaakt op de grond in de sportschool, omringd door zorgzame blikken. “Toen ik mijn ogen opende, herinnerde ik me de duizeligheid en dacht dat ik flauwgevallen was. Ik wilde weer opstaan, maar het ambulancepersoneel dwong me te blijven liggen”
Kamerfibrilleren
Harrie bleek plots te zijn getroffen door kamerfibrilleren, een levensbedreigende hartritmestoornis waarbij het hart onregelmatig klopt. Het hart kan geen bloed meer rondpompen, waardoor er een hartstilstand ontstaat. Gelukkig was er een AED-apparaat aanwezig om hem met een elektrische schok te redden.
In het hartziekenhuis Isala in Zwolle wordt Harrie gedotterd en worden er twee stents in zijn kransslagader geplaatst. Ondanks vier gebroken ribben als gevolg van de reanimatie, is Harrie er wonder boven wonder goed uit gekomen. “Ik had mijn nek kunnen breken door de val. En de cardioloog meldde mij dat ik van geluk mag spreken dat er geen blijvend hersenletsel is”, vertelt Harrie. “En met pijn aan mijn ribben mocht ik blij zijn, zei de cardioloog ‘want dan is er goed gereanimeerd’.”
Smartwatch
“In de ambulance richting het ziekenhuis probeerden hulpverleners de ernst van de situatie aan mij over te brengen. Maar dat kwam toen nog niet echt binnen. Toen ik later op mijn smartwatch keek en van het scherm las dat om 10:30 uur geen hartslag was gemeten, kwam het pas écht bij me binnen. Ik had nu zwart op wit staan dat ik gebalanceerd heb tussen leven en dood.”
Mentale klap
Het besef van zijn eigen kwetsbaarheid raakte hem als een mokerslag. Eenmaal uit het ziekenhuis ging Harrie door een hele heftige periode. “Ik had last van paniekaanvallen en elke keer als ik een beetje duizeligheid voelde opkomen, overviel me de angst voor een hartaanval. Het vertrouwen in je lichaam is helemaal weg. Je gaat naar bed en vraagt jezelf af of je er morgenvroeg nog wel bent.”
Harrie vermijdt ook rustige plekken. “Het idee dat me iets zou kunnen overkomen, maar er niemand om mij heen is om te helpen, kon ik slecht verdragen. Ik vermeed rustige landweggetjes met de auto en durfde nauwelijks alleen te zijn.”
Het is inmiddels vier maanden geleden, maar die angst zit er nog steeds wel in. “Als je mij nu vraagt: wil je alleen met de mountainbike het bos is, dan is het antwoord: nee”
EHBO-kennis
Na zijn heftige gebeurtenis heeft Harrie besloten zijn EHBO-kennis weer op te frissen. “Ik heb zelf gevoeld hoe waardevol het is dat mensen je kunnen helpen. Dus daarin wil ik zelf ook graag kunnen bijdragen.”
Drie mensen met reanimatie-kennis kwamen gelukkig gelijk in actie en hebben Harries leven gered. Maar er was ook veel paniek in het gebouw. Minstens zeventig mensen zijn getuige van het incident waarvan ook veel mensen verstijfden en geen idee hadden wat ze moesten doen. “Het zou mooi zijn als meer mensen inzien hoe belangrijk het is om te weten hoe je moet reanimeren. Het kan ook jou overkomen.”
Somertijd Reanimatiedag
Wil jij de basis van reanimeren leren? Op zaterdag 3 juni bieden wij op drie verschillende locaties in het land een gratis introductiecursus reanimatie aan. Lees meer en geef je op!
