De inwoners van Jemen hebben onmiddellijk hulp nodig
Laatste update: 24 maart 2023
Hoewel er in 2022 enkele veelbelovende ontwikkelingen waren in Jemen, is het conflict daar het achtste jaar ingegaan zonder zicht op een langetermijnoplossing.
Conflicten, ziekte-uitbraken, een ingestorte economie en een permanent tekort aan eten. De inwoners van Jemen in het Midden-Oosten krijgen een ongekende hoeveelheid ellende over zich heen. Ruim 20 miljoen mensen, van een bevolking van 30 miljoen, hebben humanitaire hulp nodig in Jemen.
Kom in actie en doneer
Wij zijn de Jemenieten niet vergeten. We doen alles wat we kunnen om hen te helpen. Jij ook? Steun ons werk in Jemen met een eenmalige donatie!
Doneer direct21,6
miljoen mensen in Jemen hebben snel hulp nodig
Honger en nog meer honger
In Jemen is niet genoeg te eten. Vóór het conflict in 2015 begon, werd 90% van al het voedsel in Jemen geïmporteerd. Maar nu zijn zee- en luchthavens geblokkeerd. Daardoor kan maar weinig voedsel het land in komen. Ook bij hulpgoederen speelt dit probleem. Kunnen we wel iets over de grens krijgen, dan lukt het vaak niet om de goederen te vervoeren. Dit komt door vernielde en onveilige wegen.
De hongercrisis zal alleen maar verergeren. Veel families verkopen nu hun laatste bezittingen om een maaltijd te kunnen betalen. Vooral voor kwetsbare groepen, zoals kinderen, ouderen en zwangere vrouwen kan ondervoeding dodelijk zijn.
Klimaatverandering
De directe effecten van klimaatverandering zijn voelbaar in Jemen. In 2022 was er sprake van een langdurige droogte, gevolgd door zware overstromingen, wat de al zo schrijnende situatie nog verder verslechtert.
Nauwelijks aandacht
“Het is wrang om te beseffen dat er in Jemen miljoenen mensen in grote nood zijn, maar dat er nauwelijks aandacht voor is. Het blijft onzichtbaar, onder andere doordat er nauwelijks journalisten het land binnenkomen. Toch blijft het belangrijk dat mensen weten dat er nog steeds een doorlopende ramp in Jemen gaande is,” zegt Rode Kruis-ambassadeur Floortje Dessing, die het land twee keer bezocht sinds de uitbraak van de burgeroorlog in 2015.
Wat doen wij?
We werken keihard om de bevolking van Jemen te helpen. We zorgen voor voedsel, water en medische hulp.
Voedsel en water
In 2019 ontvingen 938.735 mensen in Jemen hulp in de vorm van eten of cash. Ook hielpen we 278.936 ondervoede kinderen, zwangere vrouwen en moeders met baby’s. Daarnaast voorzagen we 25 gezondheidscentra in het hele land van voedsel en voedingssupplementen om Jemenieten te behandelen die acuut ondervoed zijn.
Ook zorgen we voor schoon drinkwater en sanitaire voorzieningen. In 2020 wisten we bijna 6 miljoen mensen van water te voorzien. Het eerste halfjaar van 2022 hebben we ruim 670,000 mensen van schoon drinkwater voorzien.
Medische hulp
Daarnaast ondersteunen we de medische zorg in Jemen. In 2022 hebben we 58 gezondheidscentra ondersteund met geld en medische spullen, waarmee ruim een miljoen mensen worden geholpen.
Wat kun jij doen?
Wil jij dat wij voedsel, water en medische hulp blijven geven aan de Jemenieten? Steun onze hulp dan en doneer!
Doneer direct
“Ik weet niet hoe het verder moet”
Fatima al-Omati is één van de 20 miljoen mensen in Jemen die niet weet of ze de komende tijd wel te eten zal hebben. Nog geen maand nadat ze met haar familie hun huis in Taiz ‘Sallah ontvluchtte vanwege het conflict, werd het kleine appartement met één slaapkamer waar ze hun toevlucht hadden genomen, gebombardeerd.
De familie verloor alles en Fatima’s man raakte zwaargewond. Haar zoon en zijn gezin verhuisden, maar Fatima had geen keus en bleef met haar bedlegerige echtgenoot in het afgebrande huis achter.
Ze leven nu op enkele sneden brood die ze af en toe van een bakkerij in de straat ontvangen. “Ik voel me hulpeloos, ik weet niet wat ik moet doen. Moge God ons genadig zijn,” zegt de 60-jarige vrouw.
“Hoe moet ik hen iets geven, als we niets hebben?”
Het leven van Amal en haar familie werd op zijn kop gezet toen gevechten nabij hun dorp Shaqab hun huis verwoestten. Bij het vluchten raakte de kogel van een scherpschutter Amal in haar nek. De twee uren die nodig waren om een ziekenhuis te bereiken, waren de meest pijnlijke van haar leven.
Het trauma eindigde daar niet: in het ziekenhuis kreeg ze te horen dat ze nooit meer zou kunnen lopen. Nu brengt ze haar dagen door op de vloer van een kleine gehuurde kamer met haar zoon en dochter.
“Het ergste is dat mijn kinderen me regelmatig iets vragen. Ik kan het hen nooit geven. We hebben helemaal niets”, zegt ze.
